Հեռուստացույցի ձայնը բարձր է, իսկ բուխարու մի անկյունում կուչ եկած թմբլիկ կատուն ճպճպացնում է աչքերը: Սլավոնական դիմագծերով կինը մի կողմ է տանում սեղանին շարված գրքերը ու ընդառաջ գալիս.
«Բարով եք եկել,- վարժ հայերենով ներս է հրավիրում նա, մինչ կատուն, առիթից օգտվելով, սկսում է ակտիվորեն ցաքուցրիվ անել բազմոցին դրված թղթերը: – Ոնց որ պարող փիղը, այնպես էլ հայերեն խոսող լիտվուհին, գիտեմ, տարօրինակ է, բայց իմ սերը Սասունցի Դավիթն է, իսկ հայերենն ինձ համար` իսկական երաժշտություն»,- ժպտում է նա:
Վիլնյուսի իր բնակարանում լիտվացի հայտնի գրող, բանաստեղծուհի Մարիտե Կոնտրամայտեն` սառը խառնվածքով և չոր շարժուձևերով, լիովին կերպարանափոխվում է, երբ սկսում է խոսել Հայաստանի մասին: Մինչ սեղանին հայտնվում է բալթյան խոտաբույսերով թունդ թեյը, նա շարունակում է անաղարտ հայերենով պատմել իր սիրո պատմությունը:
1971-ին երիտասարդ բանաստեղծուհի Մարիտեին Լիտվայի գրողների միությունն առաջարկում է իր ընտրությամբ խորհրդային հանրապետություններից մեկում կրթությունը շարունակել:
Կարդացեք նաև
«Ես այն ժամանակ շատ երկրներում էի եղել, բայց երբ առաջարկեցին, վայրկենապես ասացի` Հայաստան, հայերեն եմ ուզում սովորել,- «Մեդիալաբին» պատմում է Կոնտրամայտեն: – Դե, արդեն կարդացել էի «Սասունցի Դավիթ» էպոսն ու անվերադարձ սիրահարվել Դավիթին: Էպոսն ինձ համար ազգի հայելին է»:
Նա օրինակ է բերում վրացական մշակույթը և ասում, որ, ի տարբերություն հայերի, վրացիների մոտ իշխող գիծը կռվարարությունն է, ինքնասիրահարվածությունը:
«Վրացիներն իրենց մշակույթով կարծես ասում են` կկոտրեմ, կջարդեմ, ես եմ որ կամ, այսինքն` ամեն ինչ քարերի նման… Այդ ամենը հստակ երևում է ազգային երգ ու պարում,- ասում է բանաստեղծուհին,- իսկ հայկական պարերը, նազանքը, շուրջպարը` համեստ ու գեղեցիկ»:
Դժվարությամբ «պեղելով» լիտվերեն-հայերեն մի հին զրուցարան` Մարիտեն մեծ ոգևորությամբ բռնում է իր երազած Սասունցի Դավթի երկրի ճանապարհը:
«Ամբողջ ճանապարհին հուզմունքից ու լարվածությունից չքնեցի, իսկ երբ գնացքը վրացական տարածքներից դուրս եկավ, և ես վերջապես Հայաստան մտա, աչքերիս չէի հավատում,- պատմում է Մարիտեն` հիացմունքով հիշելով պատկերները: -Դիմացս Սարյանի գույներով Արարատն էր… ու ես ապշեցի, երբ տեսա, որ էդ գույներն իրական են»:
Հայաստանում Մարիտեի հիացմունքը երկար չի տևում: Տեղավորվելով ուսանողական հանրակացարաններից մեկում` երիտասարդ բանաստեղծուհին սկսում է բուռն սիրային հետապնդումների ենթարկվել երիտասարդ «սասունցի դավիթների» կողմից:
Մանրամասները կարդացեք այստեղ:
