«Ռոսբալտ»-ում հրապարակված «Ո՞ւմ են պետք ռուս տղամարդիկ» նյութի հեղինակը գրում է, որ երբ առաջին անգամ այցելեց լեռնային Հայաստան, չափազանց զարմացել էր մի հանգամանքով. Հայաստանի գյուղերի դրվածքը կարծես նույնը լիներ, ինչ Ուկրաինայինը: Պարադոքսն այն էր, որ կենտրոնական Ուկրաինայի գյուղում ապրում, մտածում ու զգում են շրջակա աշխարհն այնպես, ինչպես քրիստոնեական Կովկասի լեռնային գյուղում:
Հեղինակը գրում է, որ մեքենայով անցել է ամբողջ Հայաստանը, ամբողջ կենտրոնական Ուկրաինան և եկել է այն եզրակացության, որ 21-րդ դարում կգոյատևեն այն եվրասիական ազգերը, որոնք հարգում են իրենց տղամարդկանց՝ անկախ նրա բարեկեցության մակարդակից և սոցիալական կարգավիճակից: Եվ այդ մտքին նրան հանգեցրել է հենց գյուղական կյանքը:
Համեմատելով հայ, ուկրաինացի և ռուս կանանց վերաբերմունքն իրենց տղամարդկանց նկատմամբ` հեղինակը գրում է. «Ուկրաինացի և հայ կանայք իրենց ամուսնուն չեն թողնում, որ պատերազմ գնա, իսկ ռուսը` ստիպում է, որ գնա պատերազմ: Հենց այս մշակութային սկզբունքային տարբերությունն է, որ կհանգեցնի ճակատագրական հետևանքների»:
Կարդացեք նաև
Պատրաստեց Հովհաննես ԻՇԽԱՆՅԱՆԸ
