Հոկտեմբերի 29-ին Գյումրու նորընտիր իշխանության և Ռումինիայի Պիտեշտի քաղաքների ղեկավարության միջև համագործակցության կամ այլ կերպ ասած բարեկամության պայմանագիր է կնքվել, համաձայն որի վերջիններս հռչակվում են քույր քաղաքներ:
Նկատի ունենալով նախորդ փորձը, երբ « քույր քաղաք» հասկացությունը իշխանությունների կողմից օգտագործվում էր ճամփորդելու , լավ զգալու, կառնավալ գնալու համար (հիշեցնենք, որ այս տարվա փետրվարին Վարդան Ղուկասյանն իր 9 հոգանոց պատվիրակությամբ 10 օրով մեկնեց Գյումրու քույր համարվող Բրազիլիայի Սան-Պաուլո նահանգի Օզասկո քաղաք, ձեռքի հետ էլ Ռիոյի կառնավալին մասնակցեց), ազգագրագետ Արտաշես Բոյաջյանն այսօր ժուռնալիստների «Ասպարեզ» ակումբում առաջարկեց. «Միգուցե բացատրեն , թե ինչո՞ւ հենց Ռումինիայի Պիտեշտի քաղաքն ընտրեցին որպես քույր քաղաք, իհարկե, ես դեմ չեմ համագործակցությանը, բայց պետք է ճշգրտվի`ո՞րն է նպատակը . չէ՞ որ փողեր պետք է ծախսվեն , տնտեսապե՞ս է ձեռնտու, թե՞ հայ համայնք է այնտեղ շատ»:
Գյումրեցի մյուս մտավորականներն էլ ենթադրեցին, որ երևի ծովափնյա քաղաք է, Բալասանյանի թիմը կգնա, կհանգստանա: Իհարկե, զրույցի մասնակիցներից կային մարդիկ, ովքեր այցել էին այս քաղաք, նրանք անմիջապես ուղղեցին, որ այն ոչ թե ծովափնյա է, այլ գետափնյա է: Լրագրող Համլետ Մոսինյանն էլ, լսելով քննարկումը, նստած տեղից կատակեց . «Տնաշեններ, էնպես եք չարչարվում, կարծես դժվար է պատասխանը գտնել, երևի մի էնպիսի քաղաք է, որտեղ գարեջրի գործարան չկա, մեր Սամվել Բալասանյանն էլ որոշել է ախպերություն անել ու իրեն պատկանող Գյումրու գարեջրի գործարանի մի մասնաճյուղ էլ էնտեղ հիմնել»:
Նունե ԱՐԵՎՇԱՏՅԱՆ
Կարդացեք նաև