Անվավոր չմուշկներով անաղմուկ ու սահուն անցնելով` մայրաքաղաքին հարազատ ու սիրելի դարձած երևանյան կերպարներից մեկը` ալեհեր մազերով, մարզական հագուկապով Լևոն Աբգարյանը շարունակում է լցնել քաղաքի օրը` ԱՄՆ-ից տարիներ առաջ Հայաստան տեղափոխվելուց հետո:
Իրեն աշխարհի ամենաառողջ մարդկանցից մեկը համարող Լևոն Աբգարյանն ամեն օր դուրս է գալիս Երևանի կենտրոնական փողոցներ` անվավոր չմուշկներով սլանալով տարբեր երաժշտության ռիթմերին համահունչ տրամադրությամբ:
Անծանոթներն այս ճերմահեր մազերով տարեց պապիկի կողքով ժպտալով են անցնում, իսկ ծանոթները նրան տեսնելիս կանգնում են, մի փոքր զրույցի բռնվում, լսում նրա բազմաթիվ անեկդոտներից մի քանիսը և բարձր տրամադրությամբ հեռանում:
«Տարիներ առաջ, երբ ես սկսեցի քշել այստեղ, բոլորը շշմած ինձ էին նայում: Իսկ հիմա արդեն բոլորն ինձ գիտեն,- ասում է Լևոնը` խուսափելով նշել իր իրական տարիքը,- 15 տարեկանի պես եմ ինձ զգում»:
Լևոնն ասում է, որ իր օրը սկսում է վաղ առավոտյան` արևի հետ, հետո մարզանք, փոքրիկ նախաճաշ, և երիտասարդ տղա-ծերունին շարունակում է իր օրը` հարազատ անվավոր չմուշկներով` Օպերայի բակում, Կասկադի շրջակայքում կամ փողոցներում` ժպիտներ պարգևելով անցորդներին:
«Անընդհատ երիտասարդների հետ եմ շփվում: Ես ամեն օրով եմ ապրում, ամեն պահով: Ես մենակ եմ ապրում, ու մեր բակում, ով ծնունդ է անում, իմ տանն է անում, ով որ բանակ է գնում, իմ տնից է գնում: Ես մենակ եմ, բայց ոչ միայնակ: Շատ ուրախ են օրերն անցնում»,-ասում է Լևոնը:
Լևոն Աբգարյանն ասում է, որ ծնվել և մեծացել է Երևանում, կրթություն ստացել Երևանի պոլիտեխնիկ ինստիտուտի կիբեռնետիկայի ֆակուլտետում, սակայն հետո «շեղվել» է մասնագիտությունից և սկսել է ֆիզիկայով զբաղվել:
Մանրամասն՝ կարդացեք այստեղ
