Տավուշի մարզի ամենահեռավոր գյուղից` լեռների գրկում թերակղզու նման ծվարած Բարեկամավանից, որը սահմանակից է ադրբեջանական Քյամառլու, Ղայմախլու, Ալբայրամլու գյուղերին, Անտոնյանների երեք որդիները շատերի նման իրենց ընտանիքներով հեռացել են, քանի որ «ապրելու ճար չկա»:
Մայրաքաղաքից գրեթե 200 կմ, Տավուշի մարզկենտրոն Իջևանից` 60 կմ, իսկ Հայաստանի սահմանից 1 կմ հեռավորության վրա գտնվող օր օրի դատարկվող Բարեկամավանի գյուղացիները սահմանային լարվածության պատճառով զրկված են սեփականաշնորհված հողերը մշակելու հնարավորությունից, աշխատանք չունեն, իսկ վաղվա հանդեպ հույսը շատերի մեջ մարել է:
«Մեր հողերում երկար տարիներ ցորեն չի ցանվել,- «Մեդիալաբին» հուզված պատմում է Բարեկամավանի դպրոցի տնօրեն Աստղիկ Ազատյանը,-ադրբեջանցիների կրակոցների պատճառով հողերը չեն մշակվում»:
Բարեկամավանցիները հիշում են տարիներ առաջ տեղի ունեցած ողբերգական միջադեպը, երբ ցորեն ցանելիս ադրբեջանական կողմից արձակված գնդակի զոհ դարձավ գյուղացիներից մեկը, ինչից հետո սահմանակից ցանքատարածությունները մնացին անմշակ:
Կարդացեք նաև
Ստեղծված իրավիճակի հետևանքով սոցիալական դժվարությունների, գյուղում հեռանկար չտեսնելու պատճառով գյուղից վերջին տասնամյակում արտագաղթը հասել է հսկայական չափերի:
Եթե 80-ականներին միայն Բարեկամավանի դպրոցի աշակերտների թիվը ավելի քան 300 էր, ապա այսօր գյուղացիների թիվն է այդքան` 335:
Նույն համայնքի ղեկավար Գագիկ Աբազյանը ներկայացրեց. «Սահմանամերձ գյուղերից արտագաղթ կա, այն էլ` շատ: Հիմնականում մեր գյուղից որ ընտանիքներ են դուրս գալիս, մեծ մասը գնում, բնակություն է հաստատում կամ Ռուսաստանում, քչերը` Եվրոպայում, իսկ մի մասը` Հայաստանի տարածքում»:
Մանրամասն՝ կարդացեք այստեղ
