«Ազատ Դեմոկրատներ»-ի փոխնախագահ Անուշ Սեդրակյանի կարծիքով՝ ԲՀԿ-ՀԱԿ բանակցային գործընթացը պետք է թափանցիկ լիներ՝ հանրության մեջ տարակուսանք չառաջացնելու համար
– Օրերս ԱԺ նախագահ Հովիկ Աբրահամյանը չբացառեց, որ Սերժ Սարգսյանին սատարելու մասին առաջիկայում կարող է ԲՀԿ-ի հետ պայմանավորվածություն ձեռք բերվել։ Պատասխանելով հարցին, թե արդյոք Ս. Սարգսյանին սատարելու համար այժմ բանակցություններ ընթանո՞ւմ են ԲՀԿ-ի հետ, Հ. Աբրահամյանն ասել էր, թե պաշտոնական քննարկումներ չկան, բայց քաղաքականության մեջ ոչինչ չի բացառվում։ Ստացվում է, որ քաղաքական գործընթացները նախագահական ընտրություններից առաջ բացառապես կոալիցիոն երբեմնի գործընկերների՝ ՀՀԿ-ԲՀԿ տիրույթում են: Դուք ինչպե՞ս եք գնահատում այս իրավիճակը:
– Իրավիճակը հայկական ստատիկ, փաստային իրավիճակ է, որից փախչել չենք կարող: Այնպես է ստացվում, որ Հայաստանում քաղաքականություն անում են վարչական եւ ֆինանսական ռեսուրսներին տիրապետող մարդիկ, այդ մարդիկ կենտրոնացած են հիմնականում ՀՀԿ-ԲՀԿ դաշտում, եւ դաշտից դաշտ փոխներթափանցումները եւ դաշտից դաշտ այդ գործընթացը միանգամայն բնական են։ Պարզապես այլ խնդիր կա. բավական թափանցիկ խնդիր է դրված. որպեսզի դա դառնա քաղաքական, ընտրական գործընթացի թիվ մեկ ինտրիգը, որպեսզի հանրության ողջ ուշադրությունը, հետաքրքրությունը կենտրոնացած լինի այդ ինտրիգի վրա, արդյոք ՀՀԿ-ն ու ԲՀԿ-ն անջատ-անջա՞տ են հանդես գալու, թե՞ իրար հետ։ Մինչդեռ իրականում քաղաքական առումով այդ երկու ուժերին միմյանցից ոչինչ չի բաժանում՝ նրանց ոչ քաղաքական պլատֆորմներն են ռադիկալ կերպով տարբերվում, ոչ նրանց քաղաքական պահվածքն է ռադիկալ կերպով տարբեր։ Գնդակի փոխանցումը նույն դաշտում կարելի է դնել քաղաքական գործընթացի տեղ, բայց, անյուամենայնիվ, չի կարելի դարձնել հանրային այդ աստիճանի քննարկման առարկա, որովհետեւ հանրության առջեւ դրված խնդիրները բացարձակապես այլ են։
– Այսինքն՝ ԲՀԿ-ի՝ որպես այլընտրանք հանդես գալու հավաստիացումները, ձգտումները Դուք համարում եք հասարակության համար ո՞չ այնքան ուշադրության արժանի։
– Կարծում եմ՝ եթե մեր հասարակությունը, որը քաղաքական այսքան պայքարներում թրծվել է, տեղյակ է ընդդիմության որակներին, որոշ ընդդիմադիր գործիչների պահվածքին, այլեւս պետք է քաղաքական այդ սցենարին կուլ չգնա։ Այլ բան է, եթե հասարակությունն իր առջեւ խնդիր դնի, որ մի քաղաքական կառույցը փոխարինում է մեկ այլ՝ նրան շատ նման կառույցով. սա արդեն այլ խնդիր է, բայց այս դեպքում արդեն հանրային շահերը չեն աշխատում, աշխատում են անձնական շահերը։
– ՀԱԿ ներկայացուցիչները մի քանի օր է, ինչ հիշեցնում են, որ ԲՀԿ-ի հետ համագործակցության հարցը քննարկվել է օգոստոսին, եւ ՀԱԿ-ի քաղխորհուրդը կոնսենսուսով որոշում է ընդունել, որ վստահում է առաջնորդ Լեւոն Տեր-Պետրոսյանին եւ չի սահմանափակում նրան այդ հարցում որոշում կայացնելու մեջ: Այս երկու ուժերի համագործակցության հնարավորությունը ա՞յդ դեպքն է, որը Դուք ակնարկեցիք՝ մեկ ուժին մեկ այլ նման ուժով փոխարինելու հնարավորության, հասարակական պահանջի եւ անձնական շահերի հետ կապված։
– Կարծում եմ, որ ընդդիմադիր կուսակցությունը երբ սկսում է այդպիսի բանակցային գործընթաց, նա պետք է շատ թափանցիկ պահի այդ գործընթացը՝ հանրության մեջ տարակուսանք չառաջացնելու համար։ Առայժմ որեւէ քաղաքական պատճառաբանություն չի տրվել այդ գործընթացին։ Իսկ ինչ վերաբերում է որեւէ առաջնորդի անսահմանափակ լիազորություններին ինչ-ինչ գործընթաց վարելու՝ իբրեւ ազատական ուժի ներկայացուցիչ, նման գործընթացին նայում եմ խիստ թերահավատությամբ եւ կարծում եմ, որ քաղաքական հաշվետվության ենթակա են բոլորը՝ նույնիսկ ամենախարիզմատիկ լիդերները։
Էմմա ԳԱԲՐԻԵԼՅԱՆ
