Հատված «Հանրապետություն» կուսակցության նախագահ Արամ Սարգսյանի հարցազրույցից:
– Չե՞ք կարծում, որ ժողովուրդը պասիվացել է նաեւ այն պատճառով, որ ընդդիմությունը հարթակից, հիմա նաև խորհրդարանական խոսափողով՝ ասում է, որ իշխանությունը վատն է, սխալ է, կողոպտիչ է, բայց չի ներկայացնում ծրագիր, թե ինքն ինչպես է տեսնում վատը լավ, սխալը ճիշտ դարձնելու, կողոպուտը դադարեցնելու հնարավորությունը։
Կարդացեք նաև
– Ես շատ կուզեի, որ այդպես լիներ, բայց վերջին շրջանում իմ ունեցած հանդիպումները վկայում են, որ երբ խոսում ես՝ ինչպիսին պիտի լինի մեր հայրենիքը, ինչ պետք է արվի, որ երկիրը երկիր դառնա, ունկնդիրներդ կոմունիստական ժամանակների ժողովականների են հիշեցնում և սկսում են հորանջել, իսկ երբ խոսում ես իշխանափոխության մասին, ակտիվանում են։ Գործնականում հասարակությունը չի հավատում որևէ ծրագրի իրականություն դառնալուն՝ առանց գործող դեմքերի փոփոխության։
– Դուք փոփոխության հնարավորություն տեսնո՞ւմ եք։
– Այո, վերջին 20-25 տարում մենք այնպիսի փոփոխությունների ականատես եղանք՝ սկսած ԽՍՀՄ փլուզումից մինչև Սադամ Հուսեյն, Հոսնի Մուբարաք ու Մուամար Քադաֆի, որ փոփոխությունների հնարավորությունը շատ ավելի իրատեսական է, քան ճահճացած վիճակի պահպանումը։
– Իսկ մեր պարագայում ժողովուրդն ի՞նչ պետք է անի։
– Ժողովուրդը, մենք էլ նրա հետ, պիտի թույլ չտանք, որ Սերժ Սարգսյանն ու Գագիկ Ծառուկյանը մեր փոխարեն որոշեն, թե ով պետք է լինի երկրի նախագահ և ով՝ կառավարության անդամ։ Ընդհանրապես դա կարող է իրականություն դառնալ՝ առաջին՝ հասարակական լայն զանգվածների ճնշմամբ, այնպես, ինչպես Վրաստանում և Ուկրաինայում, և երկրորդ՝ իշխանական բուրգի փլուզմամբ, որը հեղաշրջում չէ ու համակարգային փոփոխություն է բերում, եթե հրապարակում կա հավաքված ու պայքարող ժողովուրդ։ Իսկ դրա համար մենք պետք է վերականգնենք ժողովրդի հավատը և ընտրությունը իշխանություն-իշխանություն դաշտից տեղափոխենք իշխանություն-ընդդիմություն դաշտ։
– Դուք հավատում եք, որ ժողովուրդը նորից կհավատա՞ ընդդիմությանը։
– Ժողովուրդը հավատում է ինքն իրեն, ուզում է լուծված տեսնել նորմալ կյանքի ապահովման իր խնդիրները, և եթե դա չի անում իշխանությունը, բնականաբար, ձևավորվում է այն ընդդիմությունը, որ պիտի դա անի, և արդեն միմյանց հավատալ-չհավատալու հարց չի առաջանում։ Համատեղ քայլերի անհրաժեշտությունն է միաձուլում ժողովրդին ու ընդդիմությանը, ընդհանրական դարձնում թե հավատը, թե հավատարմությունը, թե կամքը, թե մարտավարական խնդիրների լուծման տարբերակների ընտրությունը։
Անահիտ ԱԴԱՄՅԱՆ
«Իրատես de facto»
