PanArmenian Photo
Հատվածներ քաղաքագետ Անուշ Սեդրակյանի հարցազրույցից:
– Ո՞րն է հրապարակային և ո՞րը գրասենյակային ընդդիմությունը։
– Հրապարակային ընդդիմությունը քեզ հրավիրում է հանրահավաքների և հռչակում է անդուլ պայքար։ 1988-ին դա աշխատեց։ 88-ին քաղաքական դաշտը թափուր էր։ Կար մի կուսակցություն՝ կոմունիստականը, որ ուներ որոշակի պատժիչ լծակներ, բայց ոչ մասսայական քաղաքական պայքարի դեմ աշխատելու մեխանիզմներ։ Կոմունիստական կուսակցությունը տապալվեց ընդհանուր համատեքստում, որովհետև տապալվում էր ամենուրեք։ Երբ անընդհատ փորձում ենք կյանքի կոչել նույն սցենարը և ձախողվում ենք, պետք է հասկանանք, որ գրասենյակային ընդդիմությունը պետք է կարողանա այնքան պրոֆեսիոնալ լինել, որ մշակի հարկային, մաքսային կողոպուտի հակամեխանիզմներ։
– Դուք ընդդիմությանն օժտում եք իշխանական գործառույթներո՞վ։
Կարդացեք նաև
– Ոչ, բայց ընդդիմությունը պետք է առավելագույնս պայքարի պետական կառույցներում ներկայացվածության համար։
– Պետական կառույցներում հայտնված ընդդիմությունը դառնում է իշխանության մաս։
– Ընդդիմությունը պետք է առավելագույնս ներկայացված լինի օրենսդիր մարմնում և աշխատի իբրև գրասենյակային հեղափոխականների միավորում։
– ՀԱԿ–ը վերածվել է գրասենյակայինի, ո՞րն է աշխատանքի արդյունավետությունը։
– ՀԱԿ-ն առայժմ իրացնում է միայն կառուցողական ընդդիմության գաղափարը, ես չեմ տեսնում երկրի զարգացման կապիտալ այլընտրանքային ծրագիր։ Անընդհատ լսում եմ, որ իշխանությունները պիտի հեռանան, բայց ժողովուրդը շատ լավ գիտի, որ ընդդիմությունը պլանաչափ վերածվում է իշխանության, որովհետև գալիս է գործողությունների նույն համակարգով: Ուղղակի անձերն են տարբեր: Ժամանակն է ընկալելու, որ ընդդիմադիր կարող է լինել ծրագիրը, ոչ թե մարդը: Մարդը լինում է զայրացած, սրտնեղած, հուզված: Մեզ մոտ ընդդիմադիր ծրագիրը համալրվել է հակաիշխանական ծրագիրը: Եթե դես ես իշխանություններին, դեռ չի նշանակում, որ ծրագիր ունես:
– «Ազատ դեմոկրատները» նախագահական ընտրություններում իր թեկնածուն ունենալո՞ւ են։
– Քանի որ իրավիճակը փոխվել է, մենք քննարկում ենք նախագահական ընտրություններին սեփական թեկնածուով մասնակցելու մեր հնարավորությունները։
– Եթե առաջարկվի Ձեզ, կհամաձայնե՞ք լինել առաջին կին թեկնածուն։
– Կուսակցության ներսում շատ թեկնածություններ կան, կին թեկնածուի հարցը քննարկվում է ընդհանրապես՝ իբրև քաղաքական մշակույթի դրսևորում։
Անահիտ ԱԴԱՄՅԱՆ
«Իրատես de facto»
