Հոկտեմբերի 20-ին Երեւանի պատանի հանդիսատեսի թատրոնում կայացավ Րաֆֆու «Խենթը» բեմադրության պրեմիերան: Այն թատերաշրջանի երկրորդ պրեմիերան էր: Թատրոնի գեղարվեստական Հակոբ Ղազանչյանը կարծում է, որ նախորդի նման, սա նույնպես կընդունվի հասարակության կողմից:
Ասում է, որ թատերարվեստի մեջ արդեն ի հայտ են գալիս երիտասարդ նոր անուններ ու դրանցից մեկն էլ Դավիթ Հարությունյանն է. «Նա ներկայացման բեմադրիչն է: Վստահորեն կարող եմ ասել, որ հայ ժամանակակից թատրոնի ապագան վտանգված չէ»:
Մեզ հետ զրույցում Հարությունյանը նշեց, որ ներկայացման վրա աշխատել է մոտ երկու ու կես ամիս: Առաջին դժվարությունը, որին հանդիպել է բեմադրիչը, եղել է այն, որ վեպը պետք է պիեսի վերածեր. «Երկրորդ խնդիրն այն էր, որ ինձ շատ դերասաններ էին պետք, բայց Պատանի հանդիսատեսում այդքան մարդ չկա: Դա էր պատճառը, որ մի դերասանը խաղում է մի քանի դերեր: Դժվար էր նաեւ դեպքերի ճիշտ ընտրությունը, քանի որ Րաֆֆու «Խենթը» բավականին ծանր գործ է»:
Բեմադրիչը նմանություն է տեսնում Րաֆֆու վեպի եւ մեր օրերի միջեւ: Ինչպես ինքն ասաց՝ դրա համար էլ բեմադրել է. «Կա նմանություն, որը, ցավոք սրտի, չի մեռնում այսօր: Լավ բան տեսնել չեմ կարողանում: Ճիշտ է՝ կան մարդիկ, ում հույսով կարելի է երկիր թողնել, բայց նրանք շատ քիչ են: Այս գործը այնպիսի թեմաներ է բարձրացնում, որ իմ կողմից մեղք կլիներ, եթե չբեմադրեի այն»:
Կարդացեք նաև
Դերասան Իշխան Ղարիբյանը ներկայացման մեջ Խենթն էր՝ Վարդանը: Մեզ հետ զրույցում անկեղծացավ, որ նման կերպարներով հանդես գալ չի սիրում. «Ես ավելի շատ բնավորությանը վերաբերվող դերեր եմ սիրում: Սակայն այս կերպարը ինձ դուր եկավ նրանով, որ պայքարում է մի քանի տեղով՝ հայրենիքի համար, սիրած աղջկա համար, ընկերոջ համար»:
Արամ ԱՐԱՐԱՏՅԱՆ
