Այսօր Aravot.am-ը քաղաքագետ Գագիկ Համբարյանին հարցրեց , թե ինչպե ՞ս է գնահատում «Հանրապետություն» կուսակցության առաջնորդ Արամ Զավենի Սարգսյանի` նախագահ դառնալու շանսերը: Հնարավո՞ր է, որ ԱՄՆ-ից օրերս վերադարձած քաղաքական այս գործիչը, ստանալով Արևմուտքի հովանավորությունը, վերջնականապես որոշի առաջադրել իր թեկնածությունը նախագահի պաշտոնում և դառնա հայերիս Սահակաշվիլին: «Բացարձակ չեմ կարծում, որ Արամ Սարգսյանին հաջողվի դառնալ Միխեիլ Սահակաշվիլի, որովհետև նա չունի ոչ այդ խարիզման, ոչ էլ այդ վարկանիշը մեր ազգաբնակչության մեջ: Սահակաշվիլին լրիվ այլ քաղաքական դասեր անցած անձնավորություն է, նա իր երիտասարդ տարիքում կարողացավ բավական բարձր պաշտոններ ստանձնել իր երկրում`ընդհուպ մինչև արդարադատության նախարար, և նա եղավ այն քաղաքական գործիչը, ով, ուրանալով իրեն իշխանության հասցրած մարդուն, կարողացավ նրան գահընկեց անել և ամբողջությամբ գլխիվայր փոխել Վրաստանի քաղաքական համակարգը: Մենք, ցավոք սրտի, դեռ այդպիսի քաղաքական գործիչ չունենք,առավել ևս Արամ Զավենի Սարգսյանը բացարձակ հարմար թեկնածու չէ: Իհարկե, նա էլ է զբաղեցրել բարձր պաշտոն, բայց դա ոչ թե նրա վաստակն էր, այլ հայտնի քաղաքական իրադարձությունների հետևանք», -ասում է քաղաքագետը:
Ըստ մեր զրուցակցի, Միխեիլ Սահակաշվիլին չուներ իրեն կաշկանդող անցյալ, մինչդեռ Արամ Սարգսյանի ընտանիքը մտերմություն ունի կառավարության անդամների հետ, և առհասարակ նրան կաշկանդող հանգամանքները շատ են: «Բնականաբար իշխանությունները կկարողանան այդ ամեն նրա դեմ օգտագործել, եթե վերջինս փորձի «անկախ» խաղ վարել: Եվ հետո չմոռանանք, որ հայ հասարակությունը արևմտամետ չէ, մեր ժողովրդի մեջ կա մի կարծրացած կարծիք, որ եթե չլինի ռուսը, ուրեմն Հայաստանը գոյություն չի ունենա: Հենց այստեղից է գալիս, որ արևմտամետ ուժերը այդքան էլ մեծ հաջողություններ չեն կարող ունենալ մեր երկրում: Երկրորդ խնդիրն այն է , որ Արամ Սարգսյանը պետք է հանդես գա որպես ընդդիմություն, մինչդեռ հարց է` բոլո՞ր ընդդիմադիր ուժերն են համաձայն Արամ Զավենի Սարգսյանին պաշտպանել այդ գործընթացում: Ինձ թվում է շատ քչերը, իշխանական ուժերին պառակտելը շատ դժվար կլինի, որովհետև իշխանական ուժերը սնվում են գործող համակարգից: Այ ընդդիմությունը, որը ձգտում է իշխանության, և որի մեջ է նաև նույն Արամ Զավենի Սարգսյանը, պետք է կենտրոնաձիգ մի օրգան ստեղծի, որպեսզի մեկ թեկնածուով հանդես գա: Իսկ այստեղ մենք տեսնում ենք տարբեր վարկածներ, տարբեր մարդկանց անուններ, արդեն 5-6 հոգու անուն տալիս են, որոնք ընդդիմության կողմից պետք է առաջադրեն իրենց թեկնածությունը նախագահական ընտրություններում: Դա հանգեցնում է նրան, որ ընդդիմության ձայները փոշիանում են. 5-6 թեկնածուն Հայաստանի նման փոքրիկ երկրի, ընդիմադիր դաշտի համար շատ մեծ թիվ է , ամենաշատը պետք է լիներ երկու թեկնածու», -կարծում է քաղաքագետը:
Նունե ԱՐԵՎՇԱՏՅԱՆ
