2706 բնակիչ ունեցող Մեղրաձորում գործում է մեկ դպրոց, որտեղ սովորում է 310 աշակերտ, իսկ անվճար գործող մանկապարտեզ հաճախում է 65 երեխա: Գյուղի հիմնական խնդիրներից մեկը նոր ջրատարի կառուցումն է, որի հետևանքով գյուղի 40 տոկոսը տանը ջուր չունի: Իսկ անբարեկարգ ճանապարհների 80 տոկոսը դարձել է ամենօրյա փոշու և մեքենաների դժվարանցանելիության պատճառ:
«Գյուղի ոսկու հանքում այսօր աշխատում է 100-120 մարդ, բայց տարեցտարի շատանում են մեր գյուղից արտագնա աշխատանքի գնացողները: Այս տարի մենակ 400 մարդ է գնացել: Դե, 250-ը ամեն տարի գնում-գալիս են աշխատելու համար, իսկ մնացածն ընտանիքներով անվերադարձ հեռացել են»,- ասում է Մեղրաձորի համայնքի ղեկավարի աշխատակազմի քարտուղար Ռիմա Մանուկյանը:
Մեղրաձորցի 51-ամյա Ծովինար Մանուկյանը, ով ապրում է 3 անչափահաս թոռների, հարսի, տարեց սկեսրոջ ու սկեսրայրի հետ, արդեն 9 տարի է, ինչ ապրում է ամուսնուց ու որդուց հեռու:
«Իմ ամուսինը 54 տարեկան ա, տղաս` 30, ու ամեն տարի գնում են Մոսկվա աշխատելու, որպեսզի մեր հոգսերը հոգանք: Ստեղ կարտոշկա ենք մշակում, բայց ինչքա՞ն վաճառենք, որ կարենանք մեր ընտանիքը պահենք, իսկ ուրիշ աշխատանք գյուղում չկա»,- ասում է Մանուկյանը:
Ամիսներ շարունակ ամուսնուն և որդուն չտեսնող տիկին Ծովինարը ցավով է նշում, որ տան հոգսերն ընկած են իր և հարսի ուսերին:
«Եթե երեխան հիվանդանում է, բա հոր կարիքն ունի, որ տանի հիվանդանոց: Ճիշտ է, ես լավ փեսաներ ու հարևաններ ունեմ, որ ամեն ինչում մեզ օգնում են: Ես էլ սաղ օրն աշխատում եմ, ամեն ինչ անում, տղամարդու գործ էլ եմ անում, չեմ զլանում, որ ամեն ինչ հասցնենք, բայց լավ կլինի, որ մեր ջահելները ստեղ գործ ունենան, մնան մեր կողքին, որ ամուսինը կնոջից կարոտով չմնա, կինը` ամուսնուց»,- ասում է Ծովինարը, թոնրից հանելով տաք-տաք խորովածը ու լավաշի մեջ փաթաթելով, տալիս թոռներին:
Մանրամասն՝ կարդացեք այստեղ
