Միջազգային կինոփառատոնի գրասենյակի գտնվելու վայրը Ռուբեն Գեւորգյանցը չգիտի
Աշխարհում ցանկացած հեղինակավոր փառատոն ունի իր «փառատոնային պալատը», որն ընդգրկում է դահլիճներ՝ անհրաժեշտ տեխնիկայով, ասուլիսների եւ ընդունելությունների համար նախատեսված սրահներ, մի խոսքով՝ օֆիսային լայնարձակ տարածքներ: Իսկ մեր «Ոսկե ծիրանը» ապաստան է գտել Պատանի հանդիսատեսի թատրոնին կից գետնահարկ մի կառույցում: Նշենք, որ հաջորդ տարի միջազգային կինոփառատոնը կտոնի իր տասնամյակը: Շուրջ մեկ տասնամյակ այս միջոցառման շնորհիվ է Հայաստանը ներկայանում կինոաշխարհին եւ միեւնույն ժամանակ համաշխարհային կինոն բերում Հայաստան, այսպիսով կինոոլորտում իրականացնելով կարեւոր մշակութային առաքելություն: Հայ կինոգործիչների շրջանում «Ոսկե ծիրանի» առիթով ամենատարածված մտահոգություններից մեկը մինչ օրս փառատոնի կարգավիճակին ու գործունեությանը հարմար շենքային պայմանների բացակայությունն է:
Կինոոլորտի գործիչների հետ զրույցում հաճախ են նրանք նշում, որ Կինոյի տան հսկա շենքը, որտեղ կան 3 կինոդահլիճ, նպաստավոր պայմաններ, պետք է հանգրվանի «Ոսկե ծիրանը», մանավանդ որ այդտեղ է գործունեություն ծավալում ՀՀ կինեմատոգրաֆիստների միությունը: Այդպիսով, Հայաստանն էլ կինոաշխարհին կներկայանա իր «փառատոնային պալատով»:
«Առավոտի» հետ զրույցում կինովավերագրող, «Ոսկե ծիրանի» հիմնադիր նախագահ Հարություն Խաչատրյանն ընդամենն ասաց. «Լավ ցանկություն է: Վարչապետը, քաղաքապետը, մշակույթի նախարարը խոստացել են լուծել «Ոսկե ծիրանի» «փառատոնային պալատի» հարցը»:
Կարդացեք նաև
ՀՀ կինեմատոգրաֆիստների միության նախագահ Ռուբեն Գեւորգյանցը հայտնեց հետեւյալը. «Միշտ էլ առաջարկել ենք, որ փառատոնային ֆիլմերի ցուցադրությունները կայանան Կինոյի տան 3 դահլիճներում: Նախկին քաղաքապետն էլ «Ոսկե ծիրանի» գրասենյակին տրամադրել է երբեմնի կինո «Պիոների» առաջին հարկը»:
Այս պատասխանից հետո մնում է միայն զարմանալ. փաստորեն, պարոն Գեւորգյանցը տեղյակ չէ, որ կինո «Պիոները» վաղուց գոյություն չունի, տեղում բնակելի շենք է, որի առաջին հարկում գործում է բար: Եվ եթե «Ոսկե ծիրանն» ունենար «փառատոնային պալատ», ինչո՞ւ է տարիներ շարունակ մշտապես դահլիճներ ու սրահներ վարձակալում:
ՍԱՄՎԵԼ ԴԱՆԻԵԼՅԱՆ
«Առավոտ» օրաթերթ