Տավուշի մարզի սահմանամերձ Ոսկեպար գյուղի բնակիչները վերջին երկու ամսվա ընթացքում խմելու ջրի սուր պակաս են զգում: Բնականոն կերպով խմելու ջուր է ստանում գյուղի մոտ 80 ընտանիք, իսկ ավելի քան 210 ընտանիք ամառվա տապին խմելու ջուր է ստանում օրումեջ, 15-20 րոպե տեւողությամբ:
Ոսկեպարցիները մեզ հայտնեցին,որ երկարամյա գյուղապետ Հրուշ Աղբալյանը խմելու ջրի մատակարարումը կարգավորելու համար համագյուղացիներին հորդորում է այդ գործով դիմել համագյուղացի ջրվար Լյովա Կոստանդյանին: Ոսկեպարցիներն ասում են, որ խմելու ջրագծի ներքին ցանցում շատ են «լեւի միացումները», որ գյուղի մի քանի տասնյակ ընտանիք մշտապես խմելու ջուր ունի, իսկ Ոսկեպարի մեծ մասը ամռան տապին զրկված է ջրից: Ոմանք գյուղի ծայրին, Ղարասու հորդ աղբյուրի ջուրը ցիստեռնով ներկրում եւ ոսկեպարցիներին վաճառում են, մի ցիստեռն ջրի գինը` 5000 դրամ:
Խմելու ջրի մատակարարման խնդրով խոսեցինք գյուղապետ Հրուշ Աղբալյանի հետ: Նա վերջին 30 տարում գյուղի ղեկավարն է: Աղբալյանն ասաց, որ Ոսկեպարը խմելու ջուր է ստանում 3 ջրաղբյուրներից` «Մացականց գոմերից», «Շաչմի աղբյուրից» եւ Սառնաղբյուրի թաղը սնուցող աղբյուրից: Նրա խոսքերով` երաշտի պատճառով գյուղը սնուցող ջրամբար շատ քիչ ջուր է լցվում: Գյուղապետն ասաց, որ ներքին ցանցում կորուստներ կան, որ իրենք մասնագետներեն հրավիրել են կորուստների, ջրագծի վթարների տեղերը հայտնաբերելու համար, սակայն`ապարդյուն: Նրան հիշեցրինք, որ 1999-2000 թվականներին Հայաստանի սոցիալական ներդրումների հիմնադրամի միջոցներով ծրագիր է իրականացվել, Ղարասու աղբյուրից Ոսկեպարը սնուցող պոմպակայան եւ ջրագիծ գործարկվել:
Հ. Աղբալյանին հարցրինք, թե ինչո՞ւ այդ ջրագիծը չի գործում: Գյուղապետն ասաց, որ պոմպը շարքից դուրս է եկել: Նշենք, որ 1993 թվականից ջրվար աշխատող Լյովա Կոստանդյանը չգրանցված աշխատող է: Գյուղապետ Աղբալյանը գյուղի միակ ջրվարին որպես աշխատող չի գրանցում, պատճառաբանելով, որ նրա համար հաստիք չկա: Լյովա Կոստանդյանը մինչեւ 2000թվականը ջրվարի գործը ձրի, հասարակական հիմունքներով է արել, այժմ նրա «սեւ աշխատավարձը» 25 հազար դրամ է: Լյովա Կոստանդյանը օգոստոսի 22-ին խիստ զայրացած բանալիները շպրտել է Հրուշ Աղբալյանին, հրաժարվելով այդ պայմաններով ջրվար աշխատել: Նույն օրը խմելու ջրի պատճառով Ոսկեպարի կենտրոնում, «Աբելի կալ» հատվածում մեծ վիճաբանություն է եղել գյուղացիների եւ գյուղապետ Հրուշ Աղբալյանի միջեւ:
Կարդացեք նաև
Ոսկեպարը հռչակվեց ազատամարտի տարիներին, գյուղը հիրավի հերոսական տարեգրություն ունի: Կյանքի եւ կենցաղի նման վատ պայմանների պատճառով է, որ ոսկեպարցիները արտագաղթում են Ռուսաստան: Բելգորոդի մարզի Ստարի Օսկոլ քաղաքում մեծ թվով ոսկեպարցիներ են հաստատվել, այն կատակով կոչում են «Նովի Ոսկեպար»:
Ոսկան ՍԱՐԳՍՅԱՆ
