69-ամյա Թոֆիկ Ալիևը հուսահատ է: Նա այլևս չի պատկերացնում, որ կյանքի մնացած տարիներին հնարավորություն կունենա հանդիպելու իր ինը եղբայրներին ու քույրերին, որոնց չի տեսել արդեն մոտ քսան տարի: Վերջին անգամ նա հայրենի գյուղում` հայրական տանը, եղել է պատերազմից առաջ:
Նրա աչքերը թրջվեցին, երբ սկսեց մեծից փոքր թվարկել իր եղբայրներին ու քույրերին`Միրզա, Ֆազիլա, Աղամիրզա, Միրզաաղա, Հագիգաթ, Ռաֆիկ, Թահիր, Ռովշան, Ֆարհադ: Հետո սկսեց ավելի բարձր լացել, երբ հարցրեցի, թե երազում տեսնո՞ւմ է իր հարազատներին:
«Տեսնում եմ Միրզային, հորս ու մորս»,- կոկորդում խեղդելով զգացմունքները` ասաց նա` շարունակելով թեյ լցնել ապակե թափանցիկ բաժակների մեջ, որով սովորաբար թեյ խմում են մահմեդական Արևելքում:
Թոֆիկ Ալիևը Լեռնային Ղարաբաղում բնակվող այն ադրբեջանցիներից է, ով հրապարակավ չի թաքցնում իր ազգությունը, չի փոխում ազգանունը, մարդահամարի ժամանակ «Ազգությունը» հարցին պատասխանում է, որ ադրբեջանցի է: Նա հայ կնոջ` Վալենտինա Ալիևայի հետ (այս կինն ամունանալուց հետո իր Թովմասյան ազգանունից հրաժարվել և ընդունել է ամուսնու ազգանունը) բնակվում է Լեռնային Ղարաբաղի Ասկերան քաղաքում` մեկսենյականոց նեղ ու անշուք բնակարանում:
Կարդացեք նաև
Պաշտոնական տվյալներով` ԼՂՀ-ում ադրբեջանցիների թիվը մոտ մեկ տասնյակ է, սակայն որոշ հասարակական կազմակերպությունների ներկայացուցիչներ նշում են, որ նրանց թիվը հարյուրի սահմաններում է, այդ թվում նրանք, ովքեր ադրբեջանցի են հոր կամ մոր կողմից: Նրանց մի մասը Կարմիր խաչի միջոցով երբեմն նամակներ է ստանում և ուղարկում հարազատներին:
Մանրամասն՝ կարդացեք այստեղ
