Պատերազմական օրերից քարերով պատված, երբևէ ասֆալտ չտեսած, հողածածկ ու խորդուբորդ, ինքնաշեն ճանապարհը ու այն հաղթահարել փորձող հնամաշ ավտոբուսը տանում են դեպի Լեռնայի Ղարաբաղի Հանրապետության Ասկերանի շրջանի Վարդաձոր գյուղ:
Սահմանամերձ այս գյուղում ապրում է 243 մարդ` 83 ընտանիք: Ղարաբաղյան հակամարտության պատերազմական տարիներին գյուղը գրեթե ամբողջությամբ ավերվել էր: Հրադադարից հետո Վարդաձորը, ինչպես Ղարաբաղի գյուղերի մեծամասնությունը փորձում է վերգտնել իրեն:
Գյուղապետ Սամվել Սառաջյանը «Մեդիալաբին» ասում է, որ հեշտ չէ սահմանամերձի կոչումով ապրելը, բնակիչներն ամեն բարձր աղմուկից, եթե անգամ դա փոքրիկ մի պայթյուն է գյուղացիներից ինչ-որ մեկի բակում, խառնվում են իրար, զանգում ծանոթներին, փորձում պարզել` մոտակայքում որեւէ մեկի տունը հանկարծ վառված չլինի…
«Սահմաններն այս անգամ արդեն ավելի լավ ու խորն ենք պահելու, արդեն շատ ենք կորցրել, 450 բնակիչներից կեսն է գյուղում բնակվում այժմ, մնացածներն արտերկրում են: Ներկայիս թիվը կիսելու իրավունք պարզապես չունենք»,- նշում է Սառաջյանը:
Կարդացեք նաև
Սարերով շրջապատված գյուղում այսօր հիմնականում նոր կառուցված տներ են, գյուղացիներն ասում են` նախկին վարդագույն գյուղից այսօր բան չի մնացել, նոր կառուցված տները թեև ավելի հարմարավետ են, եվրոպական կամ ռուսական ոճով նորոգված, սակայն տեղաբնակներին ավելի շատ դուր էին գալիս իրենց հին քարերից պատրաստված, առանց ներկերի ու գույների տները:
Մանրամասն՝ կարդացեք այստեղ
