Այսօր`օգոստոսի 2-ին Նարինեի 15 ամյակն է, իսկ երկու ամսից նա մայր կդառնա, ով պատրաստ է սեփական զավակին մանկատուն հանձնելու մոր ճնշումների ներքո, որովհետև ամաչում են հարևաններից, բարեկամներից ու ընկերներից:
Շիկահեր աղջկա՝ ծիրանի կորիզ հիշեցնող աչքերում թախիծն ու տխրությունն են ապրում: Սեփական պատմության ոլորաններում մոլորված՝ նա փորձում է գտնել այն ճանապարհը, որտեղ կտրվեց մանկության թելը:
«Չէի մտածում, որ այս տարիքում կարող էի հղիանալ, երեխա ունենալ, ես չէի ուզում: Քնել եմ հետը ու չեմ պատկերացրել, որ կհղիանամ: Մամայիս աչքերին չեմ կարողանում նայել: Իսկ նրան ատում եմ»,- ասում է Նարինեն (անունը փոխված), իսկ արցունքները լռեցնում են մնացած բառերը:
Նարինեի ծնողներն ամուսնալուծված են: Նա ապրել է մոր, երկու եղբայրների և տատի հետ: Անչափահաս աղջկա կյանքը գլխիվայր է շուռ եկել, երբ մայրն ամուսնացել է երկրորդ անգամ, և նրանց տուն է տեղափոխվել խորթ հայրը` Անդրանիկը: Սոցիալապես անապահով ընտանիքի համար 47-ամյա խորթ հայրը, կարծես, փրկություն էր, ով երթուղայինի վարորդ էր և ամեն օր տուն էր բերում 2000 դրամ:
Կարդացեք նաև
Նարինեն հիշում է՝ Անդրանիկը հենց սկզբից իրեն ուշադրության կենտրոնում էր պահում ու մշտապես հետապնդում.
«Սկզբում ինձ անընդհատ ձեռք էր գցում, ասում էր, որ քեզ եմ սիրում, ոչ թե մամայիդ, ես քո համար եմ եկել: Հետո ես ինքս եմ իմ կամքով համաձայնվել: Բայց մինչ էդ ծեծում էր, ասում էր՝ դու պետք ա իմը լինես, չէր ծեծում, խփում էր: Ինչ-որ զգացմունք կար մեջս նրա հանդեպ, գուցե վախից էի գնում… Սկզբում կարծես սիրում էի, հետո ավելի շատ որպես պապա էի սիրում, ու ինքը շատ լավ մարդ էր: Նախանձում էի նրա երեխաներին, ինքս ինձ ասում էի՝ երանի իմ պապաս էլ այսպիսին լիներ: Իմ պապան հարբեցող ու ծեծող էր»:
Միայն հղիության չորրորդ ամսում է Նարինեն հասկացել, որ հղի է: Նրա վիճակից տեղյակ ապագա հայրը ընկերների հետ մեկնել է Ռուսաստան` արտագնա աշխատանքի: Իսկ մայրը սկսել է դիմել տարբեր բժիշկների, որպեսզի կարողանան ազատվել անցանկալի երեխայից, սակայն բոլորը հրաժարվել են անչափահասին աբորտ անելուց: Հունիսի 22-ից մայրը Նարինեին տեղափոխել է բռնության ենթարկված կանանց «Լայթ հաուս» ապաստարան:
Մանրամասն՝ կարդացեք այստեղ
