«Քամին էլ տանիքը տարավ»,- ասում է եղվարդցի Արմեն Մկրտչյանը,որը արդեն հարմարվել է իր ընտանիքին բաժին հասած դժբախտություններին։
Մկրտչյանների ընտանիքն ապրում է կիսաշեն, կիսախավար տան մեջ՝ զրկված կենցաղային ամենատարրական պայմաններից։
Բայց դժբախտւթյունների հիմնական շղթայում ամենածանրն ու անտանելին նրանց որդու`Հովհաննեսի հիվանդությունն է՝ ներուղեղային հեմատոմա
Ծնողները տանջվում են , քանի որ չեն կարողանում օգնել իրենց որդուն՝ ֆինանսական միջոցների իսպառ բացակայության պատճառով։
16 ամյա Հովհաննես Մկրտչյանը դպրոց չի հաճախում, երազում է առողջանալու մասին։ Ժամանակին հայրը երազում էր որդուն տեսնել հայկական բանակի զինվորի հագուստով։
Իր հիվանդության լրջությունը գիտակցում է նաև Հովհաննեսը, նա ուզում է առողջանալ և օգնել ընտանիքին։
Մանրամասն՝ կարդացեք այստեղ
