«Սարդարապատ» շարժման նախաձեռնող խմբի անդամ Գարեգին Չուգասզյանը սիրիահայության հայրենադարձությունը կազմակերպելու հարցում չի տեսնում Հայաստանի կողմից լուրջ արձագանք կամ ազգային ծրագիր: «Ուրբաթ» ակումբում պարոն Չուգասզյանը այսօր մտավախություն հայտնեց, որ սիրիահայերը կանգնած են մասնավոր ու համայնքային սեփականությունը, սոցիալական, մշակութային օջախների ու ազգային կյանքի կազմակերպման տարրական պայմաններից զրկվելու վտանգի առջեւ : Ըստ նրա 60.000- անոց հայկական համայնքը ֆիզիկակական անվտանգության խնդիր ունի, ու Հայաստանը պետք է նկատի ունենա ամբողջական տարհանման հնարավոր հանգամանքը.« Հայաստանը պետք է ակտիվ միջազգային գործունեություն ծավալած լիներ, ինչը նկատելի չէ»: Կառավարման փորձագետ Հարություն Մեսրոբյանն էլ նկատեց, որ վերջին 10 տարիներին տարածաշրջանում հայությունը նահանջ է ապրում.« Եթե նայենք 1989 թվականին, ապա Արցախում, Ջավախքում բնակվում էր մոտ 4 միլիոն մարդ, այս թիվը տատանվում է 2,5 միլիոնի սահմաններում , արտագաղթել է մոտ 1,5 միլիոն մարդ»: Պարոն Մեսրոբյանի տվյալներով, Հայաստանը բնակչության աճով աշխարհում 205-րդ տեղում է, դեմոգրաֆիկ գործակիցը՝ 201-րդ տեղում, 1000 բնակչի հաշվով ծնունդը՝ 161-րդ տեղում, իսկ մահերը՝ 97-րդ տեղում եւ միգրացիոն սալդոն ՝ 159-րդ տեղում.«Նայեք ինչ փայլուն հետադիմական ցուցանիշներ են»: Անդրադառնալով սիրիահայության հայրենադարձության խնդրին, բացատրեց՝ ինչ պետք է անեն իշխանությունները, որ չեն անում.«Եթե լավ եմ հիշում, ունենք սփյուռքի նախարարություն, քան թե «Արի տուն» տաշի-տուշային ծրագրեր անեն, սփյուռքի նախարարը, կոպիտ ասած, պետք է գիշեր-ցերեկ լիներ այնտեղ, ինչի՞ համար է ստեղծվում նման նախարարություն: Ի՞նչ պետք է անեն, ես ձեզ հիմա հակադարձեմ, իսկ ի՞նչ են անում՝ ունենալով արտաքին գործերի ու սփյուռքի նախարարություն: Կա գերատեսչություն, որի ճակատին փորագրված է դոշ տալ ու զբաղվել այդ հարցով, իսկ մենք ինչ ենք լսում՝ խուճուճ հարց է, ռեսուրս չունենք»:
Արփինե ՍԻՄՈՆՅԱՆ
