Վահե Ավետյանի ողբերգական մահվան արդյունքում ծայր առած եւ մինչ օրս չմարող հասարակական ընդվզման դրսեւորումներին հետեւելիս հավանաբար շատերի մոտ է առաջացել այն հարցադրումը, թե ինչու նմանատիպ ընդվզում տեղի չունեցավ 2008թ. մարտի 1-ի սպանդից հետո: Ինչ խոսք, այն ժամանակ էլ տասնյակ հազարավոր մարդիկ գալիս էին Հայ ազգային կոնգրեսի հանրահավաքներին, պահանջում բացահայտել մեղավորներին եւ պատժել մարդասպաններին։ Սակայն այդ ամենը տեղի էր ունենում գերքաղաքականացված դրսեւորումներով, որոնցում մի տեսակ տարրալուծվում էր պարզ, մարդկային վիշտն ու ցասումը։ Եվ եթե մարտի 1-ից հետո ծավալված հանրային ընդվզումը մոբիլիզացվում էր քաղաքական ուժի կողմից, այս դեպքում հանրային ընդվզումն է մոբիլիզացնում քաղաքական ուժերին։ Ո՞րն է պատճառը, չէ՞ որ, ի վերջո, 2008-ին սպանվել էր տասը մարդ, հարյուրավորները վիրավորվել եւ լցվել էին բանտերը։ Ինչո՞ւ է ուրեմն, Վահե Ավետյանի մահվան դեպքում հասարակությունը ուղղորդում քաղաքական ուժերին, եւ ոչ թե հակառակը։ Հավանաբար պատճառն այն է, որ անցած չորս տարիների եւ հատկապես վերջին մեկ տարվա ընթացքում հասարակությունը վերջնականապես հասկացավ, որ իր շահերի, իրավունքների եւ անգամ կյանքի պաշտպանության համար պետք է պայքարի ինքը՝ հույսը չդնելով որեւէ քաղաքական ուժի վրա, քանի որ իրեն մարտի 1-ի քաղաքական պահանջատեր հռչակած Հայ ազգային կոնգրեսի գործողությունները ցույց տվեցին, որ քաղաքական շահերի բախման արդյունքում կրած կորուստներն ու զոհերի արյունը շատ արագ մոռացվում են այդ քաղաքական շահերի համընկնման դեպքում։ Այն աստիճան, որ երեկվա «մարդասպանները», «գազաններն» ու «ձեռքերը արյան մեջ թաթախած» գործիչները սահուն կերպով վերածվում են գործընկերների ու անգամ նախագահի հնարավոր միասնական թեկնածուների։ Եվ շահերի այդ միավորման արդյունքում գնալով ավելի ու ավելի ցածր են հնչում մարտի 1-ի դահիճներին պատասխանատվության ենթարկելու կոչերը։ Որքան էլ ՀԱԿ անդամ Գագիկ Ջհանգիրյանը հայտարարի, թե «մարտի 1-ը մոռանալու մասին մեղադրանքներն անհեթեթ են», դրանից Կոնգրեսի վարքագիծը հեթեթ չի դառնում։ Քանզի առաջին բանը, որ պետք է աներ Կոնգրեսը, ոչ թե սեփական ինտելեկտուալ հնարավորություններն ի ցույց դնելն էր՝ կառավարության ծրագրի քննարկման ժամանակ, այլ մարտի 1-ի դեպքերի բացահայտման պահանջով հանդես գալը։ Եվ ոչ թե՝ Վահե Ավետյանի մահվան արդյունքում ձեւավորված շարժման ալիքից չընկնելու համար լծվեր արտահերթ նստաշրջան հրավիրելու ի սկզբանե ձախողված ստորագրահավաքին։
«Ժողովուրդ»
