Կինոգետ Արծվի Բախչինյանը Aravot.am-ի խնդրանքով, գնահատելով «Ոսկե ծիրան» կինոփառատոնի ֆիլմերը, ասում է, որ այս տարվա ծրագիրը մի քիչ ծանր էր: «Համաշխարհային կինոյում նկատելի է մի միտում՝ կյանքը, իրականությունը պատկերվում են ծանր գույներով, շատ են դեպրեսիվ մոտիվները: Իհարկե փառատոնի մրցութային ծրագրի բոլոր ֆիլմերն էլ բարձրորակ էին, բայց էլի դեպրեսիայի համաշխարհային միտում էր զգացվում, կյանքի կորուստ, անհուսություն, անհետացում: Այդ ամենը առկա էր բոլոր ֆիլմերում, անկախ նրանից՝ ֆիլմը որ երկրում էր նկարահանված»,-նշեց Արծվի Բախչինյանը:
Ոչ մրցութային ծրագրից կինոգետի վրա ամենամեծ տպավորությունը գործել են Վիկտոր Էրիսեի գլուխգործոցները: Մեր զրուցակիցը հավանել է նաեւ կարճամետրաժ ֆիլմերի ընտրանին, ԱՊՀ երկրների ծրագրիրը՝ մասնավորապես միջինասիական երկրներինը:
Ինչ վերաբերում է հայկական ֆիլմերին, Արծվի Բախչինյանն ասում է. «Այն որ երկու մրցանակ ստացավ «Եթե բոլորը…», պատահական չէր: Այդ ֆիլմով կարծես վերականգնվում են հայ կինոյի հին, բարի ավանդույթները»:
Գոհար ՀԱԿՈԲՅԱՆ
