«Պահանջում ենք պատժել «Հարսնաքարում» տեղի ունեցածի բոլոր մեղավորներին» նախաձեռնության անդամ Դավիթ Սանասարյանը եւ քաղաքացիական ակտիվիստ Արմեն Հովհաննիսյանը, անդրադառնալով Արման Վեզիրյանին հարվածելուց հետո Ռուբեն Հայրապետյանի ներողություն խնդրելու փաստին, առաջարկում են իրենց եւս տալ ներողությամբ հանցանքից ազատվելու մեկանգամյա հնարավորություն: Արմեն Հովհաննիսյանն առաջարկում է վնասել «Հարսնաքարը»՝ ապա ներողություն խնդրել, իսկ Դավիթ Սանասարյանը՝ ապտակել շատ կոնկրետ մարդու: Ներկայացնում ենք հուլիսի 8-ին «Հարսնաքարի» մոտ ոստիկանների հետ բախման պատճառների մասին ակտիվիստների «Դեմ առ դեմ» զրույցը:
«Առավոտ»– Ըստ Ձեզ՝ ո՞րն էր պատճառը, որ հուլիսի 8-ին ոստիկանությունը թույլ չտվեց Վահե Ավետյանի մահվան յոթօրնեքի մոմավառությունն իրականացնել «Հարսնաքարի» տարածքում, այն դեպքում, երբ նախորդ մոմավառության ընթացքում ոստիկանները որեւէ խոչընդոտ չէին հարուցել:
Դավիթ Սանասարյան- Իմ կարծիքով՝ իրենք էլ վստահ չեն, թե ինչի համար չեն թողել: Բայց դրանով նրանք ցույց տվեցին, որ ոստիկաններն ավելի շատ մտածում են այդ օբյեկտի՝ «Հանցաքարի» մասին, քան քաղաքացիների ազատ կամարտահայտման, մոմավառությունն անցկացնելու, իրենց ելույթներն ունենալու իրավունքն ապահովելու մասին: Ասվածի վառ ապացույցն է այն, որ Ռուբեն Հայրապետյանը հարվածեց եւ գցեց իրավապաշտպան Արման Վեզիրյանին, եւ ոստիկանները գոնե այդ պահին որեւէ միջոցառում չձեռնարկեցին: Հավանաբար նրանք գտնում էին, որ Ռուբեն Հայրապետյանը դեռեւս անձեռնմխելի էր, կամ նրանից վախ կար: Չգիտեմ, թերեւս ոստիկաններն ավելի լավ կիմանան, թե ինչն էր իրենց նման կեցվածքի պատճառը:
Կարդացեք նաև
«Առավոտ»- Իսկ ոստիկանության նման հակազդեցությունը Ձեզ համար անսպասելի՞ էր:
Արմեն Հովհաննիսյան– Ես պատահաբար մեկ ժամ շուտ էի գնացել եւ զարմանքով տեղում տեսա ուղղակի զինվորական զորավարժություններ. քանակը, տեղաշարժումները… ես մտածեցի՝ այստեղ քաղաքացիական պատերա՞զմ է լինելու: Մտածեցի, գուցե կինոնկար են նկարում ոստիկանության մասին: Երեք շարքերով կարմիր բերետավորները կանգնած էին, սպաների մեքենաներն էին գնում-գալիս, տպավորություն էր, թե դա պետական կարեւորագույն մի օբյեկտ է, եւ պետությունն իր բոլոր ջանքերը գործադրում է այն պաշտպանելու համար: Ասես Բաղրամյան 26-ն այդ օրը Ավան էր տեղափոխվել: Եվ ես ուզում եմ նշել, որ հենց ուժի գերկուտակումն էր պատճառը, որ այդ օրը եղավ նման բախում: Եթե այդպիսի ծավալների ներդրում չլիներ՝ պաշտպանելու «Հարսնաքարը» չգիտես՝ ումից եւ չգիտես՝ ինչից, ապա բախում չէր լինի, համոզված եմ:
«Առավոտ»– Այդուամենայնիվ, «Հարսնաքարը» մասնավոր սեփականություն է, որի տերը չէր ցանկանում, որ ակցիայի մասնակիցները մուտք գործեին իր սեփական տարածք: Զուտ օրենքի տեսանկյունից ի՞նչ պետք է աներ ոստիկանությունը, եթե ոչ՝ մասնավոր տարածքը անցանկալի ներխուժումից պաշտպանելը:
Ա. Հովհաննիսյան- Խնդիրն այն է, որ եթե օրինակ՝ ես դեմ լինեմ, որ իմ բնակարան որեւէ մեկը մտնի, ես այդպիսի ռեսուրսներ ներառել չեմ կարողանա, չեմ կարողանա մի քանի հարյուր ոստիկանի, որոնք, ի դեպ, ապրում են հարկատուների հաշվին, բերել, երկու գծով շարել եւ ամբողջ Երեւանի ոստիկանական ուժերի զգալի մասը կոնցենտրացնել իմ Նոր Նորքի համեստ բնակարանի շուրջ: Ես նման հնարավորություն չունեմ, իսկ դա նշանակում է, որ Ռուբեն Հայրապետյանն ավելին է, քան Հայաստանի քաղաքացին, նա «քաղաքացի պլյուս» է: Եվ հենց այդ կարգի դեմ էլ մենք բողոքում ենք, որեւէ «քաղաքացի պլյուս» չի կարող լինել:
«Առավոտ»– Եթե ոստիկանությունը թույլ չտվեց մուտք գործել «Հարսնաքարի» տարածք, ի՞նչն էր խանգարում մոմավառությունն անցկացնել ռեստորանի պարիսպներից դուրս: Ի վերջո, եթե ձեր նպատակը մոմավառությունն էր, ապա կարելի էր այդ մոմերը շարել պարիսպների կողքին, ճամփեզրին եւ այդպիսով իրականացնել միջոցառման խորհուրդը:
Դ. Սանասարյան- Կազմակերպիչներից մեկը մի քանի անգամ բարձրախոսով հայտարարեց՝ մեզ տարածք հատկացրեք, քանի որ ելույթներ կան, ժողովուրդը զուտ մոմ վառելու համար չէ այստեղ:
«Առավոտ»– Փաստորեն դա զուտ մոմավառության ակցիա չէր:
Դ. Սանասարյան– Այո: Ես ուզում եմ հիշեցնել Մովսես Գորգիսյանի խոսքերը. «Սուգը հավերժ է, եթե չկա պայքար: Ով չի պայքարի, նա սգալու է հավերժ»: Մենք սգալու ժամանակ չունենք: Մենք առաջիկա, կանխատեսվող սգերի դեմը պետք է առնենք, պետք է չթողնենք, որ այդպիսի դաժան դեպքեր էլի լինեն: Եվ դա զուտ մոմավառություն չէ, դա պայքար է: Եվ մոմավառության համար հավաքված քաղաքացիները չէին կարող ամբողջ մայթեզրով հավաքվել եւ լսել այդ ելույթները:
«Առավոտ»– Իսկ դուք ի՞նչ էիք սպասում, որ Ռուբեն Հայրապետյանը պետք է ասեր՝ համեցեք, «Հարսնաքարի» դռները բաց են, եկեք եւ իրականացրեք ձեր քաղաքական ակցիա՞ն:
Դ. Սանասարյան– Մենք դիմեցինք ոստիկաններին, որ մեզ տեղ տրամադրեն դրա համար կամ գուցե փողոցի մի մասը փակեն:
«Առավոտ»– Իսկ գուցե պետք էր այդ ամենի մասին նախապե՞ս մտածել:
Դ. Սանասարյան– Նախապես մենք չգիտեինք, որ ոստիկանները չեն թողնի մտնել:
«Առավոտ»- Արմեն, Դուք մեկ ժամ շուտ էիք գնացել եւ քիչ առաջ նկարագրեցիք, որ տարածքում մի քանի հարյուր ոստիկան եւ ուժի գերկուտակում կար: Ի՞նչն էր պատճառը, որ չնախազգուշացրեցիք ձեր ընկերներին ուժային հակազդեցության հնարավոր վտանգի մասին:
Ա. Հովհաննիսյան– Դա ոստիկանությունն է, մենք էլ քաղաքացիներ ենք, եւ նրանց այնտեղ գտնվելը չպետք է մեզ սարսափեցնի:
Դ. Սանասարյան- Թող իրենք սա ընդունեն սադրանք եւ ամեն նոր ակցիային իրենց պահեն ավելի իրավաչափ, քան նախորդ անգամ: Բայց ես ուզում եմ նշել, որ իրենք նախ մեզ ներքաշեցին որպես կոնֆլիկտի կողմ, քանի որ մենք չէինք ուզում, որ այդ բախումը տեղի ունենար: Մեզ խփելով՝ իրենք դարձրեցին կոնֆլիկտի կողմ:
«Առավոտ»- Բայց եթե չէիք ուզում բախում լիներ, պետք չէր փակել փողոցը:
Դ. Սանասարյան– Եթե ես փակում եմ փողոցը, չի կարելի ինձ հարվածել: Թող ինձ տանեն՝ տուգանեն, թող ձերբակալեն: Եվ իմիջիայլոց, այդ բախումն իրենց լկտի պահվածքի, ծիծաղելու արդյունքում հրահրվեց:
Բանավեճը վարեց ԱՐԵՎԻԿ ՍԱՀԱԿՅԱՆԸ
Նախագիծն իրականացվում է «Բաց հասարակության հիմնադրամներ-Հայաստան» ծրագրի շրջանակներում:
Հուլիսի 8-ին «Հարսնաքարի» մոտ ոստիկանների հետ բախման պատճառների մասին ակտիվիստների «Դեմ առ դեմ» զրույցն ամբողջությամբ
