«Ոսկե Ծիրան» միջազգային կինոփառատոնի մեկնարկային երրորդ ասուլիսի բանախոսներն էին ռեժիսորներ Միշա Ղազարյանը, Տարոն Պետրոսյանը եւ Արթուր Խուդոյանը: «Գոլդեն Թուլիփ» հյուրանոցի «Վիվալդի սրահում» այսօր նրանք ներկայացրեցին «Հայկական համայնապատկեր» ծրագրի վավերագրական մրցույթում առաջադրված ֆիլմերը:
Միշա Ղազարյանի «Արմինեն եվ Լեդի Մակբեթը» պատմում է Վանաձորի թատրոններից մեկի դերասանուհի Արմինե Մացակյանի մասին, ով մանկուց տառապում է շաքարային դիաբետով, սակայն ցանկանում է երեխա ունենալ: Ծննդաբերությունից հետո կինը կուրանում է, իսկ ամուսինն իր վրա է վերցնում ընտանիքի բոլոր հոգսերը` սկսած ճաշ պատրաստելուց մինչ կնոջ կոշիկները մաքրելը: Միշա Ղազարյանի խոսքով` ամուսինների միասնությունը հիմնված է սիրո վրա. «Կուրանալուց հետո Արմինեն Աստծուց պատասխան է հայցում իր վիճակի համար եւ աստիճանաբար չարանում մարդկանց հանդեպ, նույնիսկ` մահվան մասին մտքեր ունենում: Դերասանուհին սկսում է չարությունը թափել բեմի վրս` խաղալով Լեդի Մակբեթին, ինչը դժվար գործ է»:
Տարոն Պետրոսյանի «Տղաներիս հետ միասին» լիամետրաժ-վավերագրականը պատմում է տաղանդավոր քանդակագործ Ֆրիդ Սողոյանի մասին, ով կորցնում է կնոջը եւ միայնակ մեծացնում որդիներին. «Երկուսն էլ տաղանդավոր են. ծնողի եւ նրանց միջեւ ստեղծագործական հակասություններ չեն առաջանում: Արվեստագետի ընտանիք ասելով` առաջնահերթ նրանց եմ պատկերացնում»,-ասաց ռեժիսորը:
«Ինձ աշուղ են ասում» ֆիլմը պատմում է Վայոց Ձորի Եղեգիս գյուղի 85-ամյա ծերունու մասին, ով ֆոլկլորային երգեր է հավաքում` փրկելով դրանք մոռացությունից, նաեւ ինքն է գրում երգեր ու առակներ: Ռեժիսոր Արթուր Խուդոյանը փաստեց, որ ծերունու տղան եւ թոռը երգով չեն զբաղվում` վտանգելով հոր թողած գործերի գոյությունը. «Ծերունին իրեն լավ է զգում այն հանգամանքից, որ անցյալ տարի աշուղի կոչում է ստացել, նույնիսկ ունի երգերի տեսակավորված արխիվ: Պատմում են, որ երբ նրան վստահվում էր գյուղի ոչխարների հոտը, գյուղացիները կորցնում էին իրենց ոչխարներին: Պարզապես ծերունին նստում էր ծառի տակ, երգ գրում` մոռացության մատնելով հոտը»:
Կարդացեք նաև
Լուիզա ՍՈՒՔԻԱՍՅԱՆ
