ԱԺ ՀՀԿ խմբակցության պատգամավոր Մկրտիչ Մինասյանը դեմ է «Հարսնաքարի» ողբերգության քաղաքականացմանը՝ դա համարելով անբարոյականություն: Իսկ ԱԺ նախկին պատգամավոր, ՀՅԴ անդամ Լիլիթ Գալստյանը համարում է, որ հենց իշխող քաղաքական ուժի շահերից է բխում այս խնդրի քաղաքականացումն ու համարժեք գնահատականը:
Մկրտիչ Մինասյան- Հանրապետական կուսակցությունը կողմնակից է, որ այս դեպքն ամենայն խստությամբ դատապարտվի, եւ օրենքը գործի ամենայն խստությամբ: Բայց ողբերգության վրա խաղալը, այն քաղաքականացնելը, իմ կարծիքով, ճիշտ չէ:
Լիլիթ Գալստյան- Այսօր հստակ է, որ Հայաստանում ոչ ոք պաշտպանված չէ, մեր իրավական ռեժիմը չի պաշտպանում ՀՀ շարքային քաղաքացու իրավունքները: Երբ որ բոլոր՝ իրավական, բարոյական, քաղաքական գործիքները սպառվել են, մենք մարդկանց դրդում ենք բռնության: Եվ երբ «Հարսնաքարում» հայտնվեց փոխգնդապետ Վարդան Սամվելյանը, մենք տեսանք, որ անելանելիությունը ծնում է ինքնադատաստան: Եվ երբ ես կարեւորում եմ երեւույթի քաղաքական կողմը, հենց ազգային շահի տեսակետից եմ կարեւորում, որ հասարակությունն ինքը պաշտպանված լինի: Մի դրդեք, որ այս հասարակությունն ամբոխ դառնա: Մեր իրականությունը վաղուց քաղաքականացված է, եթե մենք քաղաքական անաչառ հայացք չպիտի ունենանք եւ հստակ գնահատական տանք, ապա մենք խարխափելով շարունակելու ենք մեր քսաներկուամյա քաղաքակրթական անիվի հետընթացը:
Կարդացեք նաև
Մ. Մինասյան- Առաջին հերթին ես կարեւորում եմ հարցի իրավական կողմը, ասել է թե՝ օրենքը պետք է միատեսակ գործի բոլորի համար: Իսկ հարցի քաղաքականացումը, քաղաքական գործիչների ամեն մի անհարկի բառը՝ այո, կարող է բերել նաեւ դրան, ինչու չէ: Ի վերջո, հիշեք, թե մենք ինչպիսի վիճակում էինք 22 տարի առաջ, երբ ժամը 8-ից հետո մարդիկ չէին կարողանում դուրս գալ փողոց: Հիմա, փառք Աստծո, այդպիսի խնդիր չկա: Իսկ դուք այնպես եք ներկայացնում, ոնց որ երկրում, չգիտեմ, անհնար է այլեւս քայլելը: Ինքս կողմնակից եմ, որ այդ ողբերգությունը այլեւս չկրկնվի, եւ պետք է ամեն ինչ անենք դրա համար: Բայց երբ գույներն այնպես են խտացվում, ասես մենք 90-ականներին ենք ապրում, երբ մարդն ընդհանրապես պաշտպանված չէր, երբ օրենք չկար, եւ իրավապահները իրենց առջեւ դրված խնդիրները չէին լուծում, այդպես չէ. այսօր կա իրավապահ համակարգ եւ պետություն, որն իր պարտավորությունները կատարում է ցանկացած քաղաքացու հանդեպ:
«Առավոտ»- Վերջին օրերին շրջանառության մեջ է դրվել Վահե Ավետյանի մահվան մեջ մեղավորներին նաեւ ֆինանսական պատասխանատվության ենթարկելու խնդիրը. այն է՝ շատ մեծ գումարի փոխհատուցման քաղաքացիական հայցով դիմել ընդդեմ «Հարսնաքարի», որի տարածքում տեղի է ունեցել այդ հանցագործությունը: Ի վերջո, ըստ օրենքի, այդ «օբյեկտը» պարտավոր էր մատուցել համապատասխան ծառայություններ եւ ունենալ համապատասխան մասնագիտական պատրաստվածության աշխատակիցներ:
Մ. Մինասյան- Եթե մեր օրենքը, Սահմանադրությունը նման բան թույլ է տալիս, ես խնդիր չեմ տեսնում:
Լ. Գալստյան- Այստեղ, այո, նաեւ պետք է տնտեսական պատասխանատվությունը լինի: Եթե մենք կարողանանք այդպիսի սանկցիաներով նախադեպ ստեղծել, որ բացի բարոյական, քաղաքական եւ իրավական պատասխանատվությունից՝ լինի նաեւ տնտեսական պատասխանատվություն, ապա նաեւ այլ գործարարներ եւ հասարակական սննդի կազմակերպությունների տերեր ու կառավարիչներ ավելի պատասխանատու կլինեն, քանի որ շատ հաճախ նրանք այնքան են կորցրել իրենց մարդկային նկարագիրը, որ նաեւ նրանց գրպանին հարվածելով պետք է փորձել նրանց մեջ արթնացնել մարդը:
Մ. Մինասյան- Պետք չէ բոլորի մեջ տեսնել վատ մարդկանց՝ անխիղճ եւ անհոգի: Մենք պետք է հասկանանք, որ այս երկրում առանց գործարարների ոչինչ լինել չի կարող, գործարարները այս երկրի շարժիչ ուժն են: Մենք պիտի նաեւ օրենքները մեզանից վեր դասենք՝ լինենք գործարար, թե պատգամավոր: Բայց պետք չէ չարակամ լինել:
Լ. Գալստյան- Այստեղ չարակամության հարց չէ, դա պատասխանատվության հարց է: Պարոն Մինասյան, Դուք շատ լավ գիտեք, երբ Դեմիրճյան մուտքից մտնում ես խորհրդարան եւ տեսնում ես այդ օլիգարխներին, որոնց հետ կապված երկրի նախագահը խոստացավ, որ նրանք այլեւս չեն լինի ԱԺ-ում, եւ հետո այդ բոլոր մականունավորները նույնկերպ եկան-մտան խորհրդարան, եւ այդտեղ ջարդվեց ձեր ճշմարտության խոսքը… Եվ երբ որ այդ օլիգարխները գալիս են կոճակ սեղմելու, Դեմիրճյան փողոցը խցանվում է, քանի որ 6 հատ «Բրաբուսով» գալիս է մեկ մականունավոր պատգամավոր՝ իր թիկնազորի հետ: Այդ ամենը բարոյալքում է մեր հասարակությանը:
Մ. Մինասյան- Դուք ընդհանուր բաներ եք ասում: Մեր խմբակցությունում կան 26 նոր պատգամավորներ, որոնցից 13-ը՝ մեծամասնականով, 13-ը՝ համամասնականով: Եվ նրանք բոլորը քաղաքական գործիչներ են:
Լ. Գալստյան- Ես Ձեզ հարգում եմ, բայց Ձեր փոխարեն զգույշ կօգտագործեի քաղաքական գործիչ բառը: Այսինքն՝ երեկ ասուլիս արեց, ասաց՝ ուզում եմ դառնալ պատգամավոր, հաջորդ օրը կրծքանշանը փակցրեց կրծքին եւ դարձավ քաղաքական գործի՞չ:
Մ. Մինասյան- Եթե Դուք եւ ես կարող ենք մեզ քաղաքական գործիչ համարել, ինչո՞ւ նրանք չեն կարող:
Լ. Գալստյան- Երբ որ «Ալրաղացի Լյովի» թիկնապահները էլի մարդ սպանեցին…
Մ. Մինասյան- Լեւոն… Սարգսյան էր կարծեմ, նա այլեւս պատգամավոր չէ:
Լ. Գալստյան- Բայց նա ձեր քաղաքական թիմից էր: Եվ այս բոլոր «արկածային» պատմություններն անընդհատ ձեր կուսակցության հետ են առնչվում: Սանիտարիա արեք մի քիչ:
Մ. Մինասյան- Ձեր կուսակցության հետ էլ են շատ պատմություններ առնչվել՝ ատրճանակի դեպքեր եւ այլն:
Լ. Գալստյան- Քաղաքական ակցենտով, դրանք բոլորը եղել են քաղաքական ակցենտով: Մի՞թե կարելի է Դաշնակցությունը համեմատել…
Մ. Մինասյան- Ի՞նչ, Հանրապետականի հե՞տ:
Լ. Գալստյան- Ոչ, չեմ ուզում համեմատել, չեմ ուզում ասել այն մականունավորների շարքը, որոնք այսօր առատորեն ձեր խմբակցության մեջ են:
Մ. Մինասյան- Մականունավորներ գրեթե այլեւս չկան մեր խմբակցությունում:
Բանավեճը վարեց ԱՐԵՎԻԿ ՍԱՀԱԿՅԱՆԸ
Նախագիծն իրականացվում է «Բաց հասարակության հիմնադրամներ-Հայաստան» ծրագրի շրջանակներում:
Քաղաքական գործիչների Դեմ առ դեմ բանավեճն ամբողջությամբ
