Այսօր ընտանեկան բռնությունների մասին խոսեցին հոգեբան Մարիամ Մեհրաբյանն ու իրավաբան Մարիաննա Եղիազարյանը:
Ըստ հոգեբանի՝ 2008 թվականից սկսած՝ շատ է խոսվում ընտանեկան բռնությունների մասին, եւ որքան շատ ենք խոսում, այնքան ավելի շատ են բացահայտվում այդ չարաբաստիկ դեպքերը: «Հայկական ավանդական ընտանիքներում շատ են բռնությունները, հաճախ կանայք զոհ են դառնում ոչ միայն ամուսնու, այլեւ սկեսուրի կողմից»,-նշեց հոգեբանը, ավելացնելով, որ որոշ կանայք էլ իրենց հանդեպ իրականացված բռնությունը բնութագրում են հետեւյալ կերպ. «ծեծում է՝ ուրեմն սիրում է»: Կան նաեւ բռնության ենթարկված տղամարդիկ, ասում է հոգեբանը՝ ավելացնելով, որ բռնության ենթարկված կանանց ընտանիքում պահում է երեխաների գործոնը: Հանուն երեխաների համակերպվում են զոհի դերի հետ. «Ընտանիքը որպես համակարգ դիտարկելուց, չենք խրախուսում այն, որ բռնությունը հաղթահարելու համար մարդիկ պետք է դադարեն միասին ապրել: Հաճախ ավելի վատ վիճակում գտնվում է հենց բռնությունն իրականացնողը, իսկ վերջինի՝ մանկության տարիները վելուծելիս հասկանում ենք, որ նա եւս եղել է բռնության զոհ: Կան նաեւ դեպքեր, երբ տղամարդիկ են բռնության ենթարկվում, սակայն մեր երկրում բռնության ենթարկված կանայք են շատ: Իսկ երեխան, որը մեծանում է այդպիսի ընտանիքում, նույնանում է կա՛մ բռնացող, կա՛մ հանդուրժող ծնողի հետ, հետագայում դառնալով կամ բռնություն գործադրողի զոհ, կամ՝ բռնություն գործադրող։ Ամեն դեպքում՝ փորձը ցույց է տվել, որ ծեծում է նա, ով ծեծվել է»:
Եղիազարյանն էլ նշեց, որ մինչ օրս չունենք ընտանեկան բռնության դեմ օրենք: Ըստ նրա՝ «Ընտանեկան բռնությունը չի կարելի նմանեցնել, հավասարեցնել ծեծի ենթարկելու կամ սեքսուալ բռնի գործողություններ իրականացնելու հետ, որոնք նախատեսված են Քրեական օրենսգրքով: Այդ կերպ՝ անհարկի շատացվում է քրեական հացագործություն կատարած անձանց թիվը, եւ մեղադրանքն առաջադրվում է ոչ այն հիմքով, որը կա իրականում»: Իրավաբանի հաղորդմամբ՝ օրինակ Ֆրանսիայի Սենատը այս նախագիծն է ընդունել, եթե ամուսիններից մեկն ընտանիքում վիավորական խոսք է ասում մյուսի հասցեին՝ ենթարկվում է վարչական պատասխանատվության. «Այս առումով Ֆրանսիան լուրջ քայլեր է ձեռնարկել, նրանք նույնիսկ ընտանեկան բռնության գործերով մասնագիտացած դատավորներ ունեն»:
Մեհրաբյանը նաեւ ասաց, որ մեր երկրում բռնության ենթարկված կանանց շատ քիչ տոկոսն է դիմում ոստիկանություն: Ծեծված կանանց հետ աշխատելիս էլ հիմնականում առկա է լինում տղամարդու կողմից ալկոհոլ օգտագործելու գործոնը. «Հոգեբանական իմաստով՝ զոհը շատ հաճախ նստած է տղամարդու մեջ ու հենց այն տղամարդու, որը բռնություն է կատարում:
Կարդացեք նաև
Ծեծող տղամարդը հիմնականում ընդհատակի տղամարդն է լինում»:
Եղիազարյանն էլ հավելեց՝ չնայած պաշտոնական տվյալներ չկան, բայց հասարակական կազմակերպություններից մեկի ուսումնասիրության համաձայն՝ յուրաքանչյուր երրորդ հայ կին ընտանեկան բռնության զոհ է:
Եվա ՀԱԿՈԲՅԱՆ
