89-ամյա Ռոզալի Աբգարյանը միայն հատուկ օրերին է պահարանից հանում իր պիջակը:
Այսօր այդ օրերից է, ուղիղ 71 տարի առաջ 18 -ամյա Ռոզալին իր ընկերուհիների հետ կամավոր մեկնեց ռազմի դաշտ:
«Մեզ համար հարց չէր գնալ, թե չգնալ, մենք սիրում էին մեր հայրենիքը և հանուն հայրենիքի պատրաստ էին զոհաբերել ամեն ինչ»,-ասում է տիկին Ռոզալին:
Հայրենական մեծ պատերազմում իր տեսածն ու ապրածը նա դեռ ամբողջությամբ չի փոխանցել նոր սերունդին: 89-ամյա կինը չի կարողանում մոռանալ հատկապես մի դեպք.«Ինձ վրա մեծ տպավորություն թողեց ընկերուհուս մահը: Մենք իրար կողք կանգնած էինք, երբ մեր ինքնաթիռը, որը գերմանացիները վերցրել էին որպես տրաֆեյ, թնդանոթի կրակից հետո ընկերուհուս գլուխը ընկավ, իսկ հետո էլ մարմինը, ես ամբողջությամբ արյան մեջ էի: Հետո պարզվեց, որ ես էլ եմ վիրավորվել: Պատերազմում երկու անգամ վիրավորվել եմ»:
Պատերասզմի բովով անցած վետերանը ծառայել է 18-րդ բանակի 88-րդ գնդում: Ռազմաճակատի դաշտում ինչպես իրեն այնպես էլ մյուսներին ուժ ու կամք էին տալիս միայն հայերանասիրական բանաստեղծություններն ու երգերը:
88-րդ գունդը ազատագրել է բազմաթիվ տարածքներ, այդ թվում Ուկրաինան, վերջին կանգառը եղել է Պրահան:
Մանրամասները կարդացեք այստեղ:
