«Երբ օտար ընթերցողը համացանցում կարդում է ղարաբաղյան հակամարտության շուրջ որեւէ նյութ, հաջորդիվ սկսում է ծանոթանալ խնդրին՝ փնտրելով դրա սկզբնավորման եւ ընթացքի մասին տեղեկատվություն: Այս առումով ադրբեջանական կայքերի ինֆորմացիան միշտ չէ, որ համապատասխանում է իրականությանը՝ ի տարբերություն հայկական կայքերի գիտահանրամատչելի հրապարակումների»,-«Ելակետ» ակումբում այսօր ասաց Երևանի պետական համալսարանի Հայագիտական հետազոտությունների ինստիտուտի գիտական քարտուղար, վիրտուալ հայագիտության և տեղեկատվության բաժնի վարիչ, պատմական գիտությունների թեկնածու Մհեր Հովհաննիսյանը:
Նա փաստեց, որ ներկայումս ղարաբաղյան խնդրին վերաբերող հայկական հայագիտական կայքերի նյութերը քանակով գերազանցում են ադրբեջանականներին. «Դրանք հիմնականում շտեմարանային բնույթ են կրում, իսկ մասնավոր կայքերը եւ բլոգերը հղումներով հրապարակում են դրանց տեղեկատվությունը: Նախկինում մենք հիմնականում արդարանում էինք ադրբեջանցի հոդվածագիրների առաջ, իսկ հիմա ներկայացնում ենք մեր հավաստի տեղեկատվությունը, որպեսզի ընթերցողը կարողանա համեմատել եւ հասկանալ հայկական կողմի ճշմարտացիությունը»:
Մհեր Հովհաննիսյանի խոսքով՝ ադրբեջանական համացանցային ագրեսիան նվազել է. «Ամեն տարի 4-5 ադրբեջանական կայք է փակվում՝ բավարար ռեսուրսներ չունենալու պատճառով, փոխարենը վերջին տարիներին հայագիտական ոչ մի կայք չի փակվել, ավելին՝ լայնածավալ տեղեկատվություն են տալիս հատկապես Գիտությունների Ազգային Ակադեմիայի, Մատենադարանի եւ Հայաստանի Ազգային արխիվի կայքերը: Ինչ վերաբերում է ադրբեջանական հաքերային հարձակումներին, ապա դրանք գիտական պատասխաններ չեն»:
Կարդացեք նաև
Մհեր Հովհաննիսյանը նաեւ նշեց, որ հայագիտական աղբյուրների շնորհիվ համաշխարհային հանրությունը գիտի, թե ում է պատկանում Ղարաբաղը՝ չնայած Ադրբեջանի հակահայկական քարոզչությանը:
Լուիզա ՍՈՒՔԻԱՍՅԱՆ
