Կառավարության ծրագրի դրական կողմերից մեկն այն է, որ այնտեղ կան ինքնախոստովանության բացառիկ դրսեւորումներ։ Դրանցից մեկն էլ հետեւյալն է. «Աշխատատեղերի, կենսագործունեության բարենպաստ միջավայրի, ինքնաիրացման պայմանների առկայության եւ արդարության ապահովում՝ որպես արտագաղթի կանխարգելման արդյունավետ ճանապարհ»։ Այսպիսով, կառավարությունն ընդունում է, որ քաղաքացիները երկիրը լքում են ինքնաիրացման պայմանների բացակայության եւ, որ ավելի կարեւոր է, արդարության բացակայության պատճառով։ Հետաքրքիր է նաեւ, թե ինչպես է կառավարությունը պատրաստվում ապահովել արդարություն։ «Ապահովել դատական իշխանության եւ դատախազության կադրերի համալրման օբյեկտիվ ու թափանցիկ ընթացակարգեր՝ անձի ոչ միայն մասնագիտական գիտելիքների գնահատման, այլեւ որպես դատավոր կամ դատախազ գործելու ունակության եւ բարոյական հատկանիշների հաշվառման հիման վրա»։ Թե ինչպես են հաշվառելու բարոյական հատկանիշները, դեռեւս հայտնի չէ. հնարավոր է նոր ներդրվող ինովացիոն կամ նորարարական տեխնոլոգիաների հիման վրա։
Ծրագրում կան նաեւ վաղուց ծեծված եւ եգիպտական փարավոնների ժամանակներից հնչեցվող կետեր։ Օրինակ, խոսվում է հասարակության մեջ արմատացած արատի՝ կոռուպցիան ծնող պատճառների վերացում, այդ գործընթացում թափանցիկության բարձրացում՝ շեշտադրելով կոռուպցիայի դեմ պայքարի «կանխարգելիչ» մոտեցման գերակայությունը «պատժիչ» մոտեցման նկատմամբ։ Կամ հերթական անգամ խոսք է տրվում գործուն քայլեր կատարել «բիզնեսը եւ քաղաքականությունը սահմանազատելու, պետական կառավարման ապարատը բիզնեսից տարանջատելու ուղղությամբ»։ Կրկին անգամ խոսվում է Հայկական ատոմակայանի նոր էներգաբլոկի շինարարության մասին, բայց այլեւս խոսք չկա Իրան- Հայաստան երկաթգծի շինարարության վերաբերյալ։
Հին, ծեծված ու չիրականացվող խոստումների կողքին կան նաեւ նոր խոստումներ, օրինակ, յուրաքանչյուր առաջին դասարանցու ապահովել անվճար համակարգչով, կամ երաշխավորել սրտի անհետաձգելի վիրահատություն Հայաստանի յուրաքանչյուր քաղաքացու համար։ Եթե համակարգչի դեպքում «անվճար» բառը ծրագրում ֆիքսված է, ապա սրտի մասով ամեն ինչ անկանխատեսելի է։
Ավետիս ԲԱԲԱՋԱՆՅԱՆ
Կարդացեք նաև
«Հրապարակ»
