Վարչապետի կողմից կառավարության ծրագրի նախագիծը խորհրդարանական ուժերի հետ քննարկելու միտքը վատը չէ, եթե ձևական չէ, ոչ էլ քաղաքական հաշվարկների արգասիք: Բայց այս դեպքում թե՛ մեկն է, թե՛ մյուսը:
Վարչապետի նշանակումը եղել է Սահմանադրական ընթացակարգի խախտմամբ. այդ հարցի շուրջ նախագահը ԱԺ բոլոր խմբակցությունների հետ խորհրդակցություններ չի անցկացրել, ինչպես Սահմանադրությունն է պահանջում: Անցած խորհրդարանում նույն վարչապետի գլխավորած կառավարությունը մերժում էր ԱԺ փոքրամասնության ներկայացրած բոլոր առանցքային առաջարկները, այդ ժամանակ, չգիտես ինչու, երկխոսության մշակույթի ներդրման մասին հիշող չկար:
Բովանդակային վերափոխման համար ժամանակը կարճ էր: Հետևաբար սա ձև է, որն ունի քաղաքական ենթատեքստ: Մի կողմից վարչապետը փորձ է անում լեգիտիմացնել իր նշանակումը, մյուս կողմից` խուսափել ՀՀԿ-ի և անձամբ իր համար արդեն ամբողջական պատասխանատվությունից: Ծրագիրն ԱԺ-ում անցկացնելու խնդիր վարչապետը չպետք է ունենար. նա տրամադրության տակ առնվազն 69 կոճակ սեղմող ունի:
Եթե փոքրամասնության հետ խորհրդակցություններով փորձում է վերջինիս աջակցությունը շահել, ուրեմն` վստահություն չունի կամ իր, կամ այդ կոճակ սեղմողների նկատմամբ: Փոքրամասնությանը ծրագրի մշակման մեջ ներքաշելով` վարչապետը ձգտում է դրա որակի պատասխանատվությունը կիսել նրանց հետ, որպեսզի տապալման դեպքում կարողանա քննադատողների բերանը փակել:
Կարդացեք նաև
«Երկիր»
