ԱՄՆ դեսպանատան հարակից տարածքում գործող մարզադաշտում վերջերս Հայաստանի ամերիկյան շրջանավարտների ասոցիացիայի հայազգի անդամների հավաք տեղի ունեցավ: Ամեն ինչ շատ համեստ էր եւ պարզունակ, սակայն, միաժամանակ՝ խորքային եւ բովանդակային:
Այդ օրը հավաքվել էին տարբեր սերունդներ ներկայացնող մարդիկ, որոնք ուսումնառություն էին ստացել ԱՄՆ-ում եւ հնարավորություն ունեին կիսվելու ոչ միայն իրենց ամերիկյան հիշողություններով, այլեւ փոխանցելու կուտակված փորձը, եւ որ ամենակարեւորն է՝ քննարկելու ՀՀ-ում իրականացվելիք համատեղ ծրագրեր, որոնք իրագործելի են միացյալ ուժերով եւ փոխհամագործակցությամբ: Չէի ասի, թե բոլոր շրջանավարտները ճանաչում էին միմյանց, սակայն ձեւավորված սպորտային եւ ակտիվ ժամանցային մթնոլորտը նպաստում էր մարդկանց անկաշկանդ հաղորդակցմանը եւ անմիջական շփումներին:
Եթե դառնանք հայրենական բուհերի շրջանավարտների հետհամալսարանական համագործակցությանը եւ, մասնավորապես, շրջանավարտների միություններին, որոնք համարյա բոլոր բուհերում էլ գործում են, կբախվենք բավականին տխուր պատկերի: Ստացվում է այնպես, որ մեր բուհերում ձեւավորված շրջանավարտների միությունները գործում են կիսատ-պռատ, անգամ որոշ դեպքերում ձեւական՝ չլուծելով համալսարանական լուրջ խնդիրներ, իսկ դրանք բազում ոլորտների են վերաբերում: Նախ՝ շրջանավարտների միության անդամները, որոնք արդեն կայացած գործատուներ են, առաջնային դերակատարում պետք է ունենան «բուհ-աշխատանքի շուկա» կամրջի ստեղծման գործում, որը մեր հանրապետությունում իսպառ բացակայում է: Բացի այդ, շատ եմ կարեւորում փորձառու շրջանավարտների գործուն մասնակցությունը մասնագիտական ուսումնական ծրագրերը կազմելիս եւ որպես ապագա գործատուներ, իրենց «սրբագրությունը» կատարելիս ուսանողի մասնագիտական հմտությունների եւ կարողությունների շրջանակը ձեւավորելիս: Կարեւոր եմ համարում նաեւ բուհին շրջանավարտների միության ոչ միայն ակադեմիական օժանդակությունը, այլեւ ֆինանսական հովանավորչությունը զանազան ծրագրեր իրականացնելիս, որոնք միտված են կրթական ծառայությունների որակի բարձրացմանը:
Կարդացեք նաև
Ցավոք, պետք է արձանագրենք, որ համալսարանական մշակույթի պակաս ունենք, եւ հազվադեպ ենք ականատես լինում վերը թվարկած հիմնախնդիրների լուծումներին: Փորձը ցույց է տալիս, որ մեր իրականությունում համալսարանների շրջանավարտները հիմնականում «Նոյի ագռավի» վարքագիծ են դրսեւորում, եւ բուհն ավարտելուց հետո դեմքով չեն շրջվում դեպի իրենց հարազատ բուհը: Մյուս կողմից էլ՝ հայրենական բուհերը կարծես ակնածանքով են վերաբերվում շրջանավարտների միության գործունեությանը, որն, ի դեպ, միջազգային պրակտիկայում լուրջ հիմքերի վրա է դրված եւ ձեւավորում է փոխշահավետ համալսարանական միջավայր:
ԱՐՄԵՆ ՃՈՒՂՈՒՐՅԱՆ
տնտեսագիտության դոկտոր,
պրոֆեսոր
«Առավոտ» օրաթերթ
