Հատվածներ ԱԺ նախկին նախագահ, նախկին ՀՀԿ-ական Տիգրան Թորոսյանի հարցազրույցից:
– Եթե ես ցանկություն ունենայի, այս անզամ էլ կարող էի պատգամավոր դառնալ, որովհետեւ անընդհատ երկու քաղաքական ուժեր առաջարկում էին միասին գնալ, սակայն պատգամավոր դառնալը ինձ համար ինքնանպատակ չէ։ Պետք է գնաս ընդհանուր սկզբունքների ու նպատակների առկայության դեպքում։ Այդ իսկ պատճառով էլ այս անգամ ես չմասնակցեցի ընտրություններին, իսկ թե հետագայում ինչ կլինի՝ կյանքը ցույց կտա։ Բայց դա չի նշանակում, որ ես հիմա ակտիվ քաղաքական գործընթացների մեջ չեմ։
– Ի դեպ, ըստ Ձեզ, որպես քաղաքական մարմին, ինչպիսի՞ն է այսօրվա խորհրդարանը, եւ ի՞նչ տեսակ խորհրդարանում Դուք Ձեզ կարող էիք պատկերացնել։
– Ճիշտն ասած, կոնկրետ քաղաքական ուժերի մասին չէի ուզենա խոսել, թե կոնկրետ ովքեր են ինձ առաջարկներ արել, երկրորդ՝ ես ասացի որ իմ մոտեցումներին համապատասխան տեղ գտնելու դեպքում, ես այս կամ այն տեղում կարող էի լինել։ Ես, ցավոք, այն կարծիքին եմ, որ Հայաստանում բազմակուսակցական համակարգը ոչ միայն այս ընթացքում չկայացավ, այլեւ այս տարիների ընթացքում այլասերվեց։ Ինքներդ տեսեք, թե ինչպիսին է այսօրվա խորհրդարանի բազմակուսակցական պատկերը՝ անդեմ ու ոչինչ չասող։ Վերջին մի քանի տարիների ընթացքում ԱԺ-ն դադարել է քաղաքական մարմին լինելուց։ Վերցրեք երկրի համար կարեւորագույն հարցերի հետ կապված քննարկումները. օրինակ՝ ամեն տարվա պետական բյուջեի քննարկումները, ռուսական բազաների ՀՀ-ում գտնվելու ժամանակահատվածի երկարաձգումը եւ այլն, երբ քաղաքական բանավեճ ասվածը իսպառ բացակայում է։ Իսկ դա նշանակում է, որ խորհրդարան չկա։ Ցավոք սրտի, այն, ինչ այսօր գոյություն ունի խորհրդարանում, լավատեսության հիմքեր չի տալիս, եւ հետագան էլ այդպիսին է լինելու։ Փոխվելու համար պետք է փոխվեն կուսակցությունների որակները, բայց գնալով ամեն ինչ ավելի վատանում է։
Կարդացեք նաև
Գայանե ԶԱՐԳԱՐՅԱՆ
«Չորրորդ ինքնիշխանություն»
