Օրերս Արամ Խաչատրյանի անվան համերգասրահում ԵՊԿ-ի Կ.Սարաջևի անվան ուսանողական սիմֆոնիկ նվագախմբի գեղարվեստական ղեկավար և գլխավոր դիրիժոր` Ռուբեն Ասատրյանը վերջին անգամ էր փորձում Ա. Տերտերյանի երրորդ սիմֆոնիան: Մթնոլորտը տոնական էր: Բոլորը թաքցնում էին իրենց հուզմունքը և լավատեսորեն սպասում էին համերգին, իսկ մեներգիչները և նվագախմբի մի խումբ ուսանողներ` իրենց դեբյուտին: Ծրագիրը բավականին բարդ և բազմազան էր, քանի որ այն ընդգրկում էր տարբեր դարաշրջանների, ժանրերի, ոճերի երաժշտություն: «Ամեն տարի մի խումբ ուսանողներ, ավարտելով կոնսերվատորիան, հեռանում են նվագախմբից, նրանց փոխարեն գալիս էին նորերը; Դա նշանակում է սկսել ամեն ինչ նորից: Այսօր մենք պատրաստ ենք համերգներով շրջագայել Հայաստանի տարբեր քաղաքներ, սակայն դրա համար չունենք միջոցներ»,- համեստորեն ասում էր պարոն Ասատրյանը: Ես հասկացա, որ իմ զրուցակիցս այն բացառիկ մարդկանցից է, որոնք անչափ սիրում են hայրենիքը, հայ երաժշտությունը, որոնք անչափ սիրում են իրենց սաներին և իրենց առաքելությունը տեսնում են այն զարգացնելու, կրթելու, փորձն ու գիտելիքները փոխանցելու գալիք սերնդին: Համերգի առաջին բաժնում ներածական խոսքով ելույթ ունեցավ կոնսերվատորիայի երրորդ կուրսի ուսանողուհի` Սոնա Անդրիասյանը: Ժամանակակից տեխնիկա, որտեղ առաջնակարգ տեղ է տրվում հնչյունին, իր միկրոաշխարհով, և տեմբրին: Դրամատուրգիա, կառուցված բևեռային իրավիճակների կոնֆլիկտից, էպիկանություն և էկսպրեսիա, տիեզերական մաշտաբի կատակլիզմներ և սուբեկտիվիզմ: Ահա այսպիսին է Ա. Տերտերյանի երրորդ սիմֆոնիան: Այն կատարելու համար պահանջվել է երկարատև աշխատանք և պրոֆեսիոնալիզմ:
Համերգի երկրորդ բաժինը սկսվեց թեթև, փայլուն, ոգեշնչված վալսի ռիթմով Վիոլետայի և Ալֆրեդի կենաց երգով: Այն կատարում էին երրորդ կուրսի ուսանողներ` Նունե Գրիգորյանը և Լիպարիտ Ավետիսյանը:
Դուետից հետո հնչեց Ժ. Բիզեի «Կարմեն» օպերայից ինտրոդուկցիան, Կարմենի «Հաբաներան» մագիստրատուրայի առաջին կուրսի ուսանողուհի` Ռուզաննա Անանյանի կատարմամբ, որը աչքի ընկավ կերպարի նոր, հետաքրքիր մեկնաբանմամբ, դերասանական ձիրքով: Գեղեցիկ, ուժեղ, անկախ, նույնիսկ անհնազանդ ու կամակոր կերպարում զուգորդվում էին քնարականությունը և ազատասեր ու հպարտ ոգին:
Համերգը ավարտվեց Մ. Ռավելի «Բոլեռո»-յով, որի իսպանական «զուսպ, գողտրիկ» թեման աստիճանաբար վերածվում է հսկայական էկսպրեսիայով հագեցված լույսի և երջանկության օրհներգի: Համերգը ունեցավ մեծ հաջողություն, որի մասին վկայում էին երկարատև օվացիաները: Մնում է միայն շնորհակալություն հայտնենք պարոն Ռ. Ասատրյանին նման գեղեցիկ համերգ կազմակերպելու համար: Ցանկանանք մաեստրոյին և ուսանողական նվագախմբին ստեղծագործական հաջողություններ, բացահայտումներ և կատարողական նորանոր բարձունքների հաղթահարում:
ՀՌԻՓՍԻՄԵ ՄԿՐՏՉՅԱՆ
երաժշտագետ
