Թեհմինե Ենոքյանը մասնագիտությամբ լրագրող է: Ծնվել է Վայոց Ձոր մարզի Գնդեվազ գյուղում, ասում է՝ իր համար հարազատ է եղել բնակավայրը, դաշտերը, այնտեղի բնությունը: Փոքր հասակից շատ է սիրել «բանջարի գնալ» եւ բնության գրկում ժամանակն անցկացնել: «Այն գեղեցիկը, որ կա բնության մեջ, ժամանակի ընթացքում սովորեցի նկարահանել և ցուց տալ մարդկանց: Դեռ վաղ տարիքից զբաղվել եմ նկարահանումներով: Ուսանողական տարիներից սովորեցի նաև մոնտաժել, տիրապետում եմ մի քանի մոնտաժային ծրագրերի»,-ասում է նա:
Չի սիրում առհասարակ սուտն ու խաբեությունը: Նրա նպատակն է նկարահանումների միջոցով դուրս հանել այն սուտն ու կեղծիքը,
որ առկա է ամենուր: Կարծում է, որ իսկական լրագրությունն այսօր զարգանում է ինտերնետ մամուլում, թեեւ ցավով է նշում, որ այսօր ֆինանսական վիճակից ելնելով՝ ոչ բոլորն են մասնակից լինում ինտերնետային մամուլի հրապարակումներին. տեխնոլոգիաներին տիրապետելու հարց կա հեռու գյուղերում, ինչպես նաեւ՝ այս կամ այն լրատավամիջոցի մասին ոչ բավարար տեղեկությունը նույնպես կարող է պատճառ դառնալ ընդհանուր համացանցից չօգտվելուն: Թեհմինեն կարծում է, որ ազատ խոսքի իրավունքը հատուկ է հենց համացանցային մամուլին, որտեղ, եթե մարդն ունի ասելիք, կարող է քաղաքակիրթ տարբերակով արտահայտել այն, իր մտքերն ու դիրքորոշումների հայտնել այնտեղ: «YouTube-ն այսօր մի գործիք է, որ ստիպեց հասարակությանն ավելի լուրջ վերաբերվել իր հետ և հաշվի նստել այնտեղ տեղ գտած տեղեկատվության փաստերի և աղաղակող տեսնանյութերի վերաբերյալ, դրան սկսեցին արձագանքել նախարարությունները, հ/կ-ները, հասարակ մարդիկ ու տարածվեց այն մեր իրականության մեջ՝ որպես նոր հնարավորություն, որով կարել է փաստ արձանագրել և բարձրաձայնել այդ փաստի մասին»:
Մայիսի 25-ի երեկոյան Թեղուտի պաշտպանության նախաձեռնությունը Մաշտոցի պուրակում Թեհիմինեի հեղինակած «Բնության հաշվեհարդար» ֆիլմը ներկայացրել էր ներկաներին, որի շուրջ համացանցում մեծ աղմուկ էր բարձրացել: «Թեղուտի հանքի պաշտպաններ» հասարակական կազմակերպությունը դատապարտել է ֆիլմը եւ կոչ արել ֆիլմը ստեղծողներին ներողություն խնդրել լոռեցի երիտասարդներից գոյություն չունեցող փաստերն այդքան ամոթալի տեսքով, որպես ճշմարտություն, ներկայացնելու համար: Ի պատասխան այս ամենի՝ Թեհմինե Ենոքյանն ասում է. «Ֆիլմում լոռեցիներին կպնող որևէ խոսք չկա, ֆիլմը վերաբերվում է Քաջարանի և Լեռնաձորի խնդիրներին: Համապատասխանաբար, ֆիլմում տեղ գտած փաստերն ինքնին խոսում են հատկապես այս երկու համայնքներում տեղի ունեցող իրադարձությունների, բնապահպանական նորմերի խախտման մի շարք դեպքերի, մարդկային առողջության և առհասարակ մարդկային գիտակցության բարձրացման մասին: Ես և մեր ստեղծագործական խումբը չի պատրաստվում ներողություն խնդրել մի ինչ -որ անծանոթ հ/կ-ից, որը հիմնադրվել է ընդհամենը 2 օր առաջ: Եթե անգամ ֆիլմում հնչել են Թեղուտին առնչվող որոշ փաստեր, ապա դա արվել է Թեղուտը զերծ պահելու նկատառումներով: Քանի որ այն, ինչ ունենք Սյունիքի մարզում, չպետք է կրկնվի Լոռվա և առահասարակ մեր մնացած մարզերում, որտեղ այսքան անխնա շահագործվում է երկրի ընդերքը և անպատասխանատու պետական քաղաքականություն է իրակակացվում: Արդյունքում մնում են հիվանդ երեխաներ և հուսահատված ծնողներ»:
Թեհմինեն հույս է հայտնում, որ ֆիլմում առկա երեխաները, ովքեր ունեն առողջական խնդիրներ՝ այս կամ այն հանքը շահագործող կազմակերպության ոչ պատասխանատու քաղաքականության արդյունքում, կառողջանան: «Հուսամ՝ մեզ վերջապես կհաջողվի ստեղծել այնպիսի պետություն, որտեղ Մարդու առողջությունը կլինի գերակա»,-ասում է նա:
Քրիստինա Միրզոյան
