ՀՅԴ անդամ Աշոտ Հակոբյանն այսօր Aravot.am –ի հետ զրույցում ԱԺ ընտրությունները համարեց չընտրություններ` պատճառաբանելով, որ ժողովուրդը ընտրելու ոչինչ չուներ: «Անկախ այն հանգամանքից ընտրությունը քաղաքական է, թե այլ բնույթի, ընտրությունը ենթադրում է այլընտրանք: Այսինքն՝ դուք ինձ պիտի առաջարկեք մի այնպիսի իրավիճակ, որ ես տարբեր բնույթի բաներից ինչ-որ բան ընտրեմ: Եթե այլընտրանք չկա, ես չունեմ ընտրություն, եթե կենցաղում օրինակ բերեմ, կստացվի , որ ես գնացել եմ հյուր` ապուր եմ ուզում, բայց ինձ հաց ու փլավ են առաջարկում, ի՞նչը ընտրեմ, ես ոչ փլավ եմ ուզում, ոչ էլ հաց, ուրեմն ես ընտրություն չունեմ, ես ունեմ պարտադրված վիճակ, ինչ-որ բանից պիտի օգտվեմ` դրդվելով հյուրասիրության կանոններից: Նույնը քաղաքական դաշտում էր, քաղաքական դիրքորոշումների միջև չկար սկզբունքային տարբերություն, ժողովուրդը լավ հասկացավ, որ այլընտրանք չունի », -ասում է Աշոտ Հակոբյանը:
Մեր զրուցակիցը ուշադրություն է հրավիրում այն փաստին, որ մեծամասնական ընտրակարգով թեկնածուները ավելի շատ ձայներ են հավաքել, քան այն կուսակցությունը, որի գաղափարախոսությանը իրենք պատկանում են: «Ամբողջ ընտրությունը դա ցույց տվեց. բոլոր մեծամասնականով առաջադրված կուսակցականներն ավելի շատ ձայներ հավաքեցին , քան իրենց կուսակցությունները, ինչո՞ւ էր էդպես, ժողովուրդը չքվեարկեց գաղափարաբանությանը , այլ քվեարկեց անձին, իրականում պետք է հակառակը լիներ:Բայց ճիշտ հակառակն էր ընդդիմադիր գործիչների պարագայում, ընդդիմադիր գործիչները իրենք ավելի քիչ ձայն հավաքեցին , քան էն գաղափարաբանությունը, որին իրենք պատկանում են, ի՞նչ է սրանով ուզում ասել ընտրազանգվածը. տվյալները ցույց են տալիս, որ ընդդիմադիր գործիչ կոչվածի դեմքից, արտաքինից ժողովուրդը հոգնել է, հակառակ դեպքում լրիվ ուրիշ տվյալներ պիտի լիներ»:
Պարոն Հակոբյանի համոզմամբ, այս երկու ցուցանիշները ապացուցում են, որ հայ մարդը ունեցել է պարտադրված վիճակ: «Ճիշտ է, պարտադրված վիճակում էլ կարող ենք ընտրություն կատարել, բայց նեգատիվ ընտրություն, քանի որ ես ընտրում եմ ոչ թե «ուզում եմ» բանաձևով, այլ ընտրում եմ «ինչքան շատ չեմ ուզում» բանաձևով , նայում եմ՝ ինչը շատ չեմ ուզում, սա՞, ուրեմն դա չեմ ընտրում, այսինքն՝ այս դեպքում ես ընտրում եմ չարյաց փոքրագույնին:Իսկ սրա ընտրության արդյունքը միշտ չարն է , ճիշտ է, ես փոքրագույնին ընտրեցի, բայց ինքը ունի պոտենցիալ մեծանալու»,- ասում է դաշնակցական գործիչը:
Աշոտ Հակոբյանի պակերավոր ներկայացմամբ, այս անգամ հայ ժողովուրդը իրականում չարյաց փոքրագույնի ընտրություն էլ չկատարեց, այլ մարմնի վրա վերք ունենալով, ոչ մեկին չթույլատրեց վիրակապ դնել կամ այդ վիրակապը փոխել: «Ժողովուրդը ոչ մեկին չընտրեց, ուղղակի ասաց` թողեք ինձ հանգիստ, իմ ցավով տապակվեմ, մինչև կլինի այն ուժը, որին ես վստահեմ:Իսկ այդ ուժը հիմա քաղաքական հորիզոնում չկա, չի տեսնում հայ մարդը:Օրինակ` Դաշնակցությունը խոսում է էն մասին, որ ինքը լուրջ պլատֆորմ ներկայացրեց, այո, տարբեր էր դաշնակցության պլատֆորմը, բայց չներկայացվեց այնպես, որ ամենասովորական հայ քաղաքացու համար դա մատչելի լիներ, ոչ թե խոստումների շարք` էս կանեմ, էն կանեմ, դա չէ, այլ պետք է իմ հոգուց, իմ էությունից բխի, որպեսզի ես լսեմ ու նույնիսկ ինտուիտիվ հասկանամ, որ դա իմն է, այս մարդը խոսում է իմ բերանով», -ասում է մեր զրուցակիցը:
Կարդացեք նաև
Նունե ԱՐԵՎՇԱՏՅԱՆ
