Հատված «Հանուն կայուն մարդկային զարգացման» ասոցիացիայի նախագահ Կարինե Դանիելյանի հետ հարցազրույցից:
– Բնապահպանների ժամանակակից սերունդը, որ մի քանի հաջողություններ է ունեցել արդեն, ի՞նչ հույսեր է ներշնչում ապագայի համար:
– Ակնհայտորեն մի ընտիր սերունդ ունենք, որ շատ կրթված է: Եթե ասում են՝ անգործ են, դրա համար դուրս են եկել, այդպես չէ: Իրենց իրավունքները հասկացող, հայրենասեր մարդիկ են: Ես ուղղակի երկրպագում եմ իրենց: Նույն Թռչկանը, ի՞նչ էր իրենց տալիս։ Ենթադրենք, ասում են՝ Երեւանում են ապրում, Երեւանի այգու համար են պայքարում, ձմռան ցրտին ապրում էին վրաններում եւ չէին թողնում, որ տեխնիկան մոտենա: Այնքան պայքարեցին, մինչեւ հնարավոր եղավ խնդիրը ներկայացնել կառավարությունում, բայց դա ամեն մեկը չէր անի: Դա եւ՛ ժամանակի, եւ՛ առողջության, եւ՛ գումարի խնդիր է, բայց մարդիկ, իրոք, պայքարեցին իրենց բնության այդ գեղեցկագույն կտորի համար: Խոսրովի արգելոցի համար ինչքան պայքարեցին: Գիտեք՝ մի փոքր աչքդ թեքում ես, անմիջապես որոշումներ են կայացվում, որոնք ակնհայտ հակաէկոլոգիական են: Անընդհատ պիտի, փաստորեն, հանրության մոնիտորինգը լինի, որպեսզի հետադարձ այդ կռիվները, վեճերը չլինեն: Մի կողմից` լավ է, իհարկե, որ վերջում նախագահն ասաց, որ քաղաքապետարանը պետք է վերանայի Մաշտոցի այգու հետ կապված որոշումը, բայց ափսոս էին երիտասարդների այդքան ջանքերն այնտեղ: Լավ է, որ կառավարությունը հանրության ճնշման ներքո վերանայում է իր որոշումները: Իհարկե, լավ կլինի, որ այդ սխալները տեղի չունենան, եւ հանրության ներուժը ավելի շատ դրական ուղղությամբ օգտագործվի, քան այդ պատերազմներում:
Գայանե ԼԱԼԱՅԱՆ
Կարդացեք նաև
«168 ժամ»
