Այսպես կոչված «բազմազանության» շքերթի կազմակերպումը, երբ դեռևս չէին մարել կրքերը DIY ակումբի հետ կապված իրադարձությունների շուրջ, պարզ պրովոկացիա էր:
Կազմակերպիչները գիտեին դրա հետևանքները, և, ըստ էության, հենց այդ կանխատեսմամբ էլ գործել էին: Նրանց նպատակը Հայաստանը«անհանդուրժողականությունը և խտրականությունը» խրախուսող երկիր մատուցելն է, փոքրամասնություններին հալածյալ դարձնելով` այս տեսակի նկատմամբ հանրային աջակցության մթնոլորտ հայցելը:
Նման «պարադները» նախ դավանվող կողմնորոշումների և ապրելակերպի պարզ քարոզչություն են: Հասարակությունը կարող է համակերպվել փոքրամասնության ներկայացուցիչների անձնական կյանքի անձեռնմխելիության հետ, բայց պարտավոր չէ առաջնորդվել դրա հանրայնացման թաքնված ագրեսիվ մղումներով:
Պրովոկացիոն այս արշավը նաև հանգեցնում է ֆաշիզմը որպես այս և ազգայինի դեմ ուղղված ցանկացած մարտահրավերի դիմակայելու արդյունավետ միջոց ընկալելուն, երբ ազգայնականությունը շփոթվում է ազգայնամոլության հետ, ու այդ մոլորությունը սկսում է պայքարի ծայրահեղ քայլերն արդարացնելու միջոց դառնալ: Արդյունքում` կենսունակ են դառնում հասարակության մարգինալ հատվածները, որոնց անխուսափելի բախումը ցնցում է հանրությանը, շեղում նրան ավելի լուրջ համապետական, համազգային հիմնախնդիրներից և, ի վերջո, հանրությանը զրկում իրապես մոբիլիզացվելու պոտենցիալից:
Կարդացեք նաև
«Երկիր»
