Հայաստանյան բոլոր ընտրություններին հաջորդել են հետընտրական բուռն զարգացումներ, որոնք սակայն չեն ազդել ընտրությունների արդեն հրապարակված արդյունքների վրա:
1995 թ. հուլիսի 5-ին օրենքով սահմանված քվեարկության ժամը լրանալուց հետո ԿԸՀ-ն եւս երկու ժամ ավելացրեց’ ընտրողների բավարար քանակ ապահովելու համար: Ընդդիմությունն անմիջապես հայտարարեց՝ սահմանադրական հանրաքվեն եւ ԱԺ ընտրության արդյունքները կեղծված են: Իսկ արդեն հուլիսի 6-ին նախանական տվյալներով պարզ էր, որ ՀՀՇ-ի հենքի վրա ձեւավորված Հանրապետություն միավորումը հավաքել է ձայների գերակշիռ մասը։
1999 թվականի մայիսի 30-ին խորհրդարանի ընտրությունների քվեարկության նախնական արդյունքներին չսպասելով’ ընդդիմադիր ուժերը պահանջեցին անվավեր համարել ընտրությունները: Պատճառը ուռճացված ընտրացուցակներն են: ԱՊՀ դիտորդներն արձանագրեցին, որ փախստականներն ու հաշմանդամները զրկված են եղել ընտրելու հնարավորությունից, իսկ ԶԼՄ-ների եվրոպական ինստիտուտն հայտարարեց, հեռուստաընկերությունները բոլորից շատ լուսաբանել են Միասնության, ՀՅԴ-ի եւ ՕԵԿ-ի քարոզարշավը:
Առաջին հետընտրական ցույցի կազմակերպիչը մեծամասնական ընտրակարգով առաջադրված Վանուշ Թորոսյանի ընտրողներն էին, որոնք ընդգրկված չեն եղել ընտրացուցակներում:
Կարդացեք նաև
Տեղի ունեցած ընտրություններից հետեւություններ արեց Վանո Սիրադեղյանը, որը միակ ՀՀՇ-ականն էր ոչ միայն ապագա խորհրդարանում, այլեւ նախորդ. «ՀՀՇ-ն պետք է անունը փոխեր, նոր մասնակցեր ընտրություններին, ժողովուրդը ՀՀՇ-ի անունը լսում, ցնցվում է »,-ասաց նա;
Մանրամասն՝ կարդացեք այստեղ
