ՀԱԿ-ի մաս կազմող ուժերից մեկի ղեկավարը երեկ հայտարարել է, որ իրենք երբեք դուրս չեն գալու Կոնգրեսից: Եվ դա ասվել է միայն այն բանի համար, որ ցույց տրվի, թե ինչքան նվիրված են իրենք այս կառույցին, որն իրականում այլ բան չէ, քան սովորական քաղաքական դաշինք:
Իրականում Հայ ազգային կոնգրեսում ոչ թե քաղաքական, այլ արժեքային ճգնաժամ է. ընտրություն է կատարվում երկու` կեղծ ու իրական արժեքների միջև: Կեղծն այն է, երբ իբրև արժեք է ընկալվում ինքնին Կոնգրեսի գոյությունը, մինչդեռ, ինչպես հայտնի է, դաշինքները ոչ թե նպատակ են, այլ միջոց` համընդհանուր խնդիրները լուծելու համար: Իսկ միջոցը չի կարող հավերժական կատեգորիա լինել. այն հարափոփոխ է այնքանով, որքանով արդյունավետ կամ ոչ արդյունավետ է նպատակներին հասնելու տեսանկյունից:
Մինչդեռ իրական արժեքը հենց այն նպատակներն ու սկզբունքներն են, որոնք այդ ուժերին բերել են ընդհանուր դաշտ: Երբ սկսում է դոմինանտ դառնալ կեղծ արժեքը, դրա դեմ արտահայտվողները, իրեն այլևս չարդարացնող այդ միջոցը մերժողները անմիջապես վերածվում են դավաճանների, քավության նոխազների: Օբյեկտիվ պատճառների մեջ խորամուխ լինելու փոխարեն առաջին պլան է մղվում քինախնդրությունն ու կույր մեղադրանքը: Եվ դա մի քաղաքական դաշինքի պարագայում, որը հռչակում էր ազատ կամարտահայտման, կոնսենսուսով որոշումներ կայացնելու մասին:
Ի դեպ, սա միայն ՀԱԿ-ին չէ բնորոշ: Ոչ մի տարբերություն չկա` Կոնգրեսի՞ ֆորմալ գոյությունն է գերնպատակ դառնում, թե՞, ասենք, կոալիցիայի:
Կարդացեք նաև
«Երկիր»
