Չինացի խոհարար Ճըն Կոսյեն չինական նախշազարդերով սպիտակ վերնաշապիկով է, վրան` վանդակավոր գոգնոց, գլխին` մեծ, սպիտակ խոհարարի թասակ, ու այսպես սկսում է պատրաստել օրվա առաջին ուտեստը:
Ճըն Կոսյեն արդեն 4 տարի է, ինչ ապրում է Հայաստանում և աշխատում Երևանի չինական ռեստորաններից մեկում որպես գլխավոր խոհարար:
«Երբ պետք է Հայաստան գայի, քարտեզի վրա ման էի գալիս ու չէի գտնում Հայաստանը»,- ժպտալով պատմում է Ճըն Կոսյեն, ու դրանից երկար ու փոքր աչքերն ավելի են նեղանում:
Պատմում է, որ երբ նոր էր եկել, հայերեն խոսելու խնդիր կար, որովհետև բացի չինարենից ոչ մի լեզու չգիտեր:
Կարդացեք նաև
«Ես շատ վատ էի զգում, երբ խոհարարներն իմ կողքին խոսում էին, կատակում, ծիծաղում, իսկ ես ոչինչ չէի հասկանում, լուռ իմ գործն էի անում»,- ասում է նա:
Հետագայում արդեն հարմարվեց, սովորեց հայերեն բառեր ու ինչպես ինքն է նշում դարձավ նրանցից մեկը:
«Հայերն ընդհանրապես ավելի աշխույժ են, քան չինացիները: Մենք, եթե աշխատում ենք, զբաղված ենք միայն մեր աշխատանքով, այսինքն` կատակել, աշխատանքից դուրս ուրիշ բաներով զբաղվել չկա: Չինացիները հայերի համեմատությամբ շատ աշխատասեր են ու պատասխանատու: Նրանք ավելի նվիրված են իրենց գործին»,- ասում է Կոսյեն:
Երբ դեռ նոր էր Հայաստան եկել աշխատելու, նրա համար տարօրինակ էր աշխատանքի ժամերին աշխատակիցներով կատակելը, ծիծաղելը ու միևնույն ժամանակ աշխատելը:
Ճընն աշխատում է այստեղ ամեն օր՝ ժամը 10.30-ից մինչև կեսգիշեր: Տարվա մեջ հանգստանում է ընդամենը 4-5 օր:
«Մենք միշտ աշխատանքից հետո հավաքվում ենք չինացի խոհարարներով ու զբոսնում Երևանի փողոցներում կամ գնում ինչ-որ տեղ համտեսելու հայկական ուտեստներ»:
Հայկական կերակուրներից Ճընը նախընտրում է խորովածը, շատ է սիրում հայկական տոլման և չամիչով փլավը:
Քաղաքականությամբ շատ չի հետաքրքրվում, բայց կարծում է, որ եթե Լեռնային Ղարաբաղի բնակիչները ցանկանում են Հայաստանին միանալ, ապա այդպես է լինելու:
«Դա առաջին հերթին նկատվում է նրանով, որ Ղարաբաղում ապրող մարդիկ ոչ թե ադրբեջաներեն են խոսում, այլ հայերեն»,- ասում է նա:
Կոսյենի մոտ հաճախ են խոհարարներ գալիս վերապատրաստվելու կամ խորհրդակցելու, այդ թվում` Ղարաբաղից, որտեղ գործում են 2 նորաբաց չինական ռեստորաններ:
Մանրամասն՝ կարդացեք այստեղ
