Ընտրությունների գրեթե ողջ ընթացքում թե՛ օրենսդիր եւ թե՛ գործադիր իշխանությունները փաստացի չէին գործում:
Պատգամավորներն ու նախարարներն աշխատանքի չէին գնում, գրեթե ամբողջությամբ դադարել էր տեղեկատվական հոսքը պետական գերատեսչություններից: Այնպիսի տպավորություն էր, թե ոչ միայն նախարարներն են արձակուրդ գնացել, այլեւ կառավարչական հիմնարկներ հանդիսացող` պետական մարմինների աշխատակազմերը:
Այս փաստացի պարալիզացման պատճառն այն էր, որ ողջ պետական կառավարման համակարգը ժամանակավորապես վերածվել էր իշխանության կուսակցության նախընտրական շտաբին կից ոչ ֆորմալ կառույցի` նրա ենթակայության տակ գերկենտրոնացնելով վարչական ողջ ռեսուրսը:
Թեեւ քվեարկությունն ավարտվել է, արդյունքներն արդեն պարզ են, իշխանությունը մեծ հաշվով լուծել է իր խնդիրը, սակայն պետական համակարգը չի շտապում վերադառնալ գործունեության բնականոն ռիթմին: Պետական մեքենան շարունակում է գործել իներցիայի ուժով: Հիմա էլ չեն աշխատում, որովհետեւ սպասում են նոր կառավարության ձեւավորմանը: Եվ սա ցույց է տալիս, թե պետական կառավարման համակարգը ինչպիսի կախվածության մեջ է հայտնվել ոչ միայն քաղաքականությունից, այլեւ անձերից:
Կարդացեք նաև
Երբ իշխանության թեւերի բնականոն գործունեության երաշխավորը հանդիսացող երկրի նախագահն ինքնամոռաց ընտրական պրոցեսների մեջ է մտնում` երկրորդական դարձնելով իր սահմանադրական գործառույթները, այլ բան ուղղակի չի էլ կարելի սպասել:
«Երկիր»
