Երևանի թիվ 93 միջնակարգ դպրոցի աշակերտ Ֆրիկը (կեղծանունն է-Մ.Հ) այս տարի ավարտում է դպրոցը: Պատրաստվում է վերջին զանգին: Դպրոցական կյանքը անցել է ակտիվ: Դպրոցի հետ մեկ տեղ սովորում է Երևանի կինոյի և թատրոնի պետական ինստիտուտի 0 կուրսում: Երազում է լավ ռեժիսոր դառնալ: Շատ աշխատանք է կատարում երազանքին հասնելու համար: Նախասիրությունների մեջ են մտնում ստեղծագործելը. գրում է նյութեր, բանաստեղծություններ ու անգամ ռեփի խոսքեր: Առաջին երգն էլ հենց «Վերջին զանգի» մասին է: «Որպես ստեղծագործող մարդ, իմ առջև սահմանափակումներ չեմ դնում: Մտքերս արտահայտում եմ այնպես, ինչպես հարմար եմ գտնում. կլինի նյութ, երգ, և թե բանաստեղծություն»:
Ապագա ռեժիսորն ասում է, որ ստեղծագործում է առաջին հերթին իր ներաշխարհը արտահայտելու համար: Ռեփը իր համար հոբի չի համարում: Ինչպես ինքն է ասում, նոր ռեփի մասին խոսելը դեռ շուտ է: Գրելը կախված կլինի ցանկությունից, հոգեվիճակից ու ինքնաարտահայտման ձևից. «Եթե լինի թեմա, որ կցանկանամ արտահայտել ռեփով`կգրեմ»: «Վերջին զանգ» երգի երաժշտությունը գրել է ընկերը` Արմանը: Վերջինս էլ Ֆրիկին ծանոթացրել է ռեփի տեխնիկական առանձնահատկություններին: Նա էլ երգի խոսքերը գրել է 2 օրվա ընթացքում:
«Վերջին զանգը» նվիրում է բոլոր շրջանավարտներին: Ինչու են նրան անվանում Ֆրիկ, ասում է. «Ես չեմ կարող ինձ համեմատել նրա հետ: Բայց նա էլ է գրող, ես էլ»:
Մելանյա Հարությունյան
