Հավանաբար ոչ ոք չի կարող ասել, թե հատկապես երբ մեր անկախ երկրում սկսեցին ոչ միանշանակ գնահատվել նախընտրական տրամադրությունները եւ ընտրությունները:
Առաջինը 1995 թվականի խորհրդարանական ընտրություններն էին, որոնք առիթ տվեցին հասարակական հուզումների ու ըստ փորձագետների` ընտրախախտումների հիմքը դրեցին:
Ընտրությունների արդյունքները կանխատեսելի էին միայն իշխանության համար՝ ՀՀՇ-ն միանձնյա իշխող քաղաքական ուժ էր, սոցիոլոգիան քայլում էր միայն իշխանության ետեւից։
«Պատկերացրեք, հարցում էինք անում՝ ու՞մ եք տեսնում, կանայք ընկնում են հիստերիկայի մեջ՝ էս ի՞նչ հարց ես տալիս, չես տեսնու՞մ ում ենք ուզում»,- ասաց սոցիոլոգ Ահարոն Ադիբեկյանը։
1995-ը սկիզբ դրեց նաեւ գործարարների մասնակցությանն Ազգային Ժողովի ընտրություններին: «Ազատություն» ռադիոկայանը սոցիոլոգին հարցումներ պատվիրեց՝ ովքե՞ր կմտնեն խորհրդարան: Որոշ ժամանակ հետո հայտարարեց՝ ՀՀՇ-ն: Հենց նրա առաջնորդությամբ էլ հաղթեց «Հանրապետություն» միավորումը:
«Կեղծիք չկար, կար էյֆորիա»,-ասում է սոցիոլոգը։
Կարդացեք նաև
Մանրամասները կարդացեք այստեղ:
