Պարզվեց, որ մեր երկրում ցանկացած՝ ատոմակայանի թե «բուտիկի» հարց, լուծվում է բացառապես մեկ հոգու կամոք։ Մենք էլ միամտորեն կարծում էինք, թե ապրում ենք մի երկրում, որտեղ կա իշխանության թեւերի՝ Սահմանադրությամբ ամրագրված տարանջատում, որտեղ օրենքով սահմանված են տեղական ինքնակառավարման մարմնի ղեկավարի լիազորություններ, ու պարտականությունները։ Սակայն պարզվեց, որ դա այդպես չէ, պարզվեց, որ մենք վերածվել ենք կիսաարեւելյան մի խանության, որտեղ ամեն ինչ որոշում է խանը։ Կուզի՝ կասի զավթեք քաղաքի կենտրոնը ձեր անճաշակ էլիտարներով, կուզի՝ կասի, որ Մաշտոցի այգու «բուտիկները» «աչք չեն շոյում», ու դրանք պետք է ապամոնւոաժել։ Իսկ դրանից հետո, էլ ինչ սեփականության իրավունք, ինչ բան։ Ընդամենը մի քանի ժամ, ու ամիսներ շարունակ կրպակատերերի սեփականության իրավունքը դրոշ դարձրած քաղաքապետը ելքը գտնի։ Ինչ է պատահել՝ Երեւանի կենտրոնում դեռ այնքան բակային տարածքներ կան, որտեղ կարելի է նոր էլիտարներ խցկել՝ այդպիսով լուծելով Մաշտոցի պուրակի կրպակատերերի սեփականության իրավունքի հարցը։ Կարեւորը ընտրությունների նախօրեին ՀՀԿ PR-ն է։ Եվ որքան էլ մարդկայնորեն հասկանալի է ավելի քան երկուսուկես ամիս Մաշտոցի պուրակում անցկացրած բնապահպանների ուրախությունը, այնուամենայնիվ, Սերժ Սարգսյանի երեկվա «հորդորն» ու դրան հետեւած Տարոն Մարգարյանի կայծակնային արձագանքը իրականում ցույց տվեցին, որ այսքան ժամանակ իշխանությունները պարզապես ծաղրել են պուրակի համար պայքարող բոլոր քաղաքացիներին, քանի որ այս ողջ ընթացքում այդպես էլ Մաշտոցի պուրակ ոտք չդրած Տարոն Մարգարյանը կարող էր հարցը լուծել, պարզապես ցանկություն չուներ։
«Ժողովուրդ»
