Մաշտոցի պուրակի ամիսներ ձգվող խնդիրն անսպասելիորեն լուծվում է, և, ինչպես երևում է, բնապահպանների տևական պայքարն ու հանրային կարծիքն ըստ էության ավելի նշանակություն չունեին, քան երկրի նախագահի գեղագիտական ճաշակը:
Մաշտոցի պուրակը կազատվի կրպակներից, սակայն դժվար թե քաղաքապետն ազատվի քննադատություններից, որովհետև բոլորի համար այլևս ակնհայտ է, որ նախագահի ճաշակն ավելին է, քան այն բոլոր իրավական և օրենսդրական վկայակոչումները, որ անցած ամիսներին խիստ գիտականորեն կատարում էին քաղաքապետարանի գիտունները:
Սակայն Մաշտոցի պուրակի շուրջ դեպքերի զարգացումների հորձանուտում ամենահետաքրքիրն ու առեղծվածայինը մնում է ոչ թե նախագահի անակնկալ միջամտությունը, այլ միջամտության ժամանակը: Որքան էլ պաշտոնական լրատվությունը բանը ներկայացնի այնպես, թե նախագահը մեկ այլ հանդիպման մեկնելիս է կանգ առել«պուրակականների» մոտ և հանպատրաստից ու հընթացս խնդրի լուծման ճանապարհ մատնանշել, միևնույն է, շատ դժվար է իշխանությունների հանդեպ անվստահությամբ համակված ուղեղներն ազատել այն կասկածներից, թե նախագահի քայլը նախընտրական քարոզչության տրամաբանության մեջ չէ:
Ամեն դեպքում, կարելի է շնորհավորել մեր բնապահպան ակտիվիստներին, քանզի նրանք ինքնազոհաբար ու նվիրումով ամիսներ շարունակ հրատապ պահեցին մի խնդիր, որն էլ, ի վերջո, նախագահի այցելությամբ հանգուցալուծվելու չափ կարևորությու
Կարդացեք նաև
«Երկիր»
