«Նա, ով իր ցուցակը թողած «Ժառանգության» ցուցակում կամ ծրագրում է փորձում գտնել խութեր եւ խոչընդոտներ՝ նշանակում է, որ իր թուլությունն է գիտակցում եւ քավության նոխազ է փնտրում»,- ասաց Րաֆֆի Հովհաննիսյանը` ի պատասխան այսօր «Հենարան» ակումբում լրագրողների հնչեցրած որոշ կարծիքների եւ «բամբասանքների»: Նաեւ հավելեց, որ կարծիքներ հայտնելու սահմանադրական իրավունք մեր երկրում բոլորն ունեն, սակայն եթե իրենք դատի չեն տալիս ամեն անգամ, երբ «Ժառանգության» հասցեին հերյուրանք կամ սուտ է հնչում, դա չի նշանակում, որ այդ կարծիքները ճիշտ են:
«Ժառանգության» առաջնորդն անդրադառնալով մի շարք ընտրատարածքային հանձնաժողովներում «Ժառանգության» կողմից լիազորված անձինք չունենալու փաստին՝ մեկ անգամ եւս պնդեց, որ դա եղել է զուտ համակարգչային վրիպակ, որի մեղքը նա վերցրեց իր վրա, սակայն նշեց, որ նրանք, ովքեր այդ պարզ վրիպակը որակում են որպես «վաճառք», ապա հենց իրե’նք ունեն վաճառելու «հետագիծ»: Պարոն Հովհաննիսյանը նաեւ վստահեցրեց, որ թեեւ այդ վրիպակի պատճառով, չի բացառվում, որ 1930 ընտրատեղամասերից մի քանիսում «Ժառանգությունը» չի ունենա ներկայացուցիչ, սակայն դա կփոխհատուցի հատկապես այդ տեղամասերում վստահված անձանց շատ ուշադիր ներկայությամբ:
Ինչ վերաբերում է միասնական շտաբին «Ժառանգության» չմասնակցությանը, Րաֆֆի Հովհաննիսյանն ասաց, որ չի կիսում այս կապակցությամբ իր կուսակից ընկեր Ստյոպա Սաֆարյանի հայտնած այն տեսակետը, թե դա Ռոբերտ Քոչարյանի նախընտրական շտաբն է, սակայն է’լ ավելի համաձայն չէ մինչ Ս.Սաֆարյանից առաջ Արա Նռանյանի, Արմեն Ռուստամյանի, Լեւոն Զուրաբյանի եւ այլոց հնչեցրած կարծիքներին:
Անդրադարձ եղավ նաեւ հայ-թուրքական հարաբերություններին, ավելի ճիշտ` արձանագրություններին, որոնց կտրականապես դեմ էր եւ «Ժառանգությունը», սակայն դրանց կողմ է հանդես եկել «Ժառանգության» ցուցակի 6-րդ համար Թեւան Պողոսյանը: Ըստ Րաֆֆի Հովհաննիսյանի` «Ժառանգությունը» այժմ միակարծիք է այն հարցում, որ դա «քեմալաբոլշեւիկյան պայմանագրերի» ստորագրում էր` անկախ Հայաստանի իշխանությունների կողմից, եւ իրենք ոչ միայն դրա քննարկմանն են դեմ ԱԺ-ում, եւ համոզված են, որ Հայաստանն իր «ստորագրությունը պետք է ետ քաշի», այլեւ` ավելին.«Եթե այս տարվա ընթացքում Թուրքիան հետ չի կանգնում իր նախապայմանային մոտեցումներից, ապա Հայաստանն ինքը պետք է ետ կանգնի քսան տարվա զուսպ եւ հավասարկշռված, (եւ դա հիմնավորված էր) քաղաքականությունից, եւ ինքը դնի իր պահանջները Թուրքիա պետության դեմ»: Պարոն Հովհաննիսյանի ձեւակերպմամբ, 1915թ.-ին կատարվածը շարքային ցեղասպանություն չէր, կամ ողջակիզում, այլ շատ ավելին էր, դա հայրենազրկում էր, հայրենասպանություն էր, մենք կորցրեցինք ողջ հայրենիք:
Պարոն Հովհաննիսյանը նաեւ մի կարճ ռեպլիկ արեց իր արեւմտահայերեն առոգանությունը ծաղրող լրատվամիջոցներին.«Ուզում եմ ասել, որ «հանգույն» բառը ես այստեղ՝ Հայաստանում եմ սովորել»:
Մելանյա ԲԱՐՍԵՂՅԱՆ
