Երեկ «Գելափի» հրապարակած սոցիոլոգիական հարցման տվյալները տարօրինակ կերպով լայն արձագանք չեն գտել քաղաքական ուժերի կողմից: Կամ արդյունքները բոլորին ձեռնտու են, կամ էլ, ձեռնտու չլինելով հանդերձ, արժանահավատ են թվում: Այդ արդյունքներից, մասնավորապես, պարզ է դառնում, որ բացի երեք մանր կուսակցություններից, որոնք, շատերի կարծիքով, ներդրվել են իշխանությունների կողմից՝ ՀԱԿ-ի մասին փիս-փիս բաներ ասելու համար, մնացած քաղաքական ուժերը կարող են պայքարել ԱԺ-ում հայտնվելու համար:
Ըստ այդ հարցման՝ «պրեմիեր լիգայում» են, ինչպես եւ սպասվում էր, ՀՀԿ-ն եւ ԲՀԿ-ն: Թերեւս ապարատային, կազմակերպչական եւ նյութական մակարդակով նրանց միջեւ պայքար է ընթանում, բայց արտաքուստ, համենայնդեպս, նրանք իրար դեմ չեն խոսում: Ընդ որում, ԲՀԿ-ն շահեկան վիճակում է նաեւ այն պատճառով, որ նրա դեմ չի խոսում նաեւ ՀԱԿ-ը՝ որոշակի հույսեր է կապում այդ կուսակցության հետ: Ենթադրում եմ, որ մոտ ժամանակներս հրապարակավ հանդես կգա Ռոբերտ Քոչարյանը: Նա, իմ կարծիքով, ինչպես միշտ, կխոսի այն մասին, թե որքան ծաղկուն էր երկրի տնտեսությունն իր ժամանակ, եւ որքան վատն է վիճակն այսօր: Նա, հավանաբար, կասի նաեւ, թե որքան կարեւոր է ազատ եւ արդար ընտրություններ անցկացնելը, ընտրակաշառք չբաժանելը եւ վարչական ռեսուրս չօգտագործելը: Նախկին նախագահները սովորություն ունեն մոռանալու, թե ինչպես են ընտրություններն անցել իրենց իշխանության օրոք: Բայց կարեւոր է ոչ այնքան այն, թե ինչ կասի երկրորդ նախագահը, այլ այն, թե ինչպես, ինչպիսի ինտոնացիայով է նա իր մտքերը շարադրելու: Դրանից կախված՝ վերջին շաբաթվա ընթացքում ԲՀԿ-ի հռետորաբանությունը կկարծրանա կամ կմնա նույնը:
Հարցման տվյալներով՝ երկրորդ էշելոնի կուսակցությունները հիմնականում ընդդիմադիր են: Բնականաբար, նրանք քարոզում են հիմնականում իշխանության դեմ, ընդ որում, ՀԱԿ-ը՝ ճիշտ այն բառապաշարով, ինչպես 90-ականներին ՀՅԴ-ն, ԱԺՄ-ն, ՍԻՄ-ը եւ մնացածները քարոզում էին ՀՀՇ-ի դեմ՝ «երիտթուրքեր», «թալանչիներ», «սրիկաներ», «հանցագործներ» եւ այլն: Այսօրվա Դաշնակցության (ինչպես նաեւ «Ժառանգության») քննադատությունն ավելի սոլիդ է՝ չգիտեմ, թե որ ճանապարհն է ավելի արդյունավետ: Բայց հաստատ կարող եմ ասել՝ արդյունավետ չէ ՀԱԿ-ի, ՀՅԴ-ի եւ «Ժառանգության»՝ իրար դեմ քարոզելը եւ «իշխանությանը ծախվելու» ակնարկներ անելը: Կուսակցությունները, որոնք, ըստ «Գելափի» հարցումների, ունեն 9, 5 եւ 3 տոկոսանոց վարկանիշ, իրարից «ընտրող փախցնելու» խնդրով չպիտի տարվեն, այլ, իմ կարծիքով, պիտի ակտիվացնեն դեռեւս չկողմնորոշված քաղաքացիներին:
Ակնհայտ է՝ որքան շատ ընդդիմադիրներ լինեն խորհրդարանում, այնքան լավ: Ի դեպ, ի տարբերություն ցուցակների, որոնցից ոչ մեկը ինձ դուր չի գալիս, մեծամասնական կարգով ես պատրաստվում եմ ձայնս տալ ընդդիմության (տվյալ դեպքում՝ ՀԱԿ-ի) ներկայացուցչին: Իշխանությունը «ճակատի զոռով» պահպանել է այդ ընտրակարգը՝ թող մի քիչ տուժեն դրանից:
Կարդացեք նաև
ԱՐԱՄ ԱԲՐԱՀԱՄՅԱՆ
