Լուսանկարը` Փիրուզա Խալափյանի
«ՀավատաՑՐԻՆ ու ՓՈՂեցին»` օրերս «Ֆեյսբուք» սոցիալական կայքի իր էջում գրել էր Երևանի բնակիչ Մեսրոպ Հարությունյանը` նախընտրական քարոզարշավի անցած մեկ շաբաթում հեռուստացույցից ու բարձրախոսներից մարդկանց տները ներխուժող կարգախոսների ու խոստումների բառախաղ անելով:
«Նրանց խոստումները որ լսես, պիտի կարծես, թե ընտրություններից հետո Հայաստանը դրախտ է դառնալու,- ասում է Երևանի մեկ այլ բնակիչ, թոշակառու Անահիտ Հարությունյանը: – Բոլորը մի բան են ասում` հավատացե´ք, բայց իրականում, հավատանք-չհավատանք, բան էլ չի փոխվելու»:
Ըստ փորձագետների` նոր խորհրդարանի տեղերի համար պայքարում 9 քաղաքական ուժերից առաջնային խաղացողները երեքն են՝ Հայաստանի հանրապետական կուսակցությունը (ՀՀԿ), «Բարգավաճ Հայաստան» կուսակցությունը (ԲՀԿ) և Հայ ազգային կոնգրեսը (ՀԱԿ):
Ու եթե հասարակ մարդկանց մեծ մասը զգայական մակարդակով, իրենց սոցիալ-տնտեսական պայմանները տեսնելով` արժանահատ չեն համարում քաղաքական 9 ուժերի կարգախոսներն ու խոստումները և անթաքույց միանվագ ֆինանսական ակնկալիքներ են արտահայտում, ապա փորձագետները մեկնաբանում են այդ կարգախոսների հնարավոր ազդեցությունը:
Քաղաքական և ընտրական տեխնոլոգիաների փորձագետ Արմեն Բադալյանը «Մեդիալաբին» ասում է, որ քաղաքական ուժերի կարգախոսների մի մասն ուղղված է ապագայի սպասելիքներին, մյուս մասը պահպանողական է կամ իրար հակասող.
«Հանրապետականի «Հավատանք, որ փոխենք» կարգախոսն ապագային է ուղղված, քանի որ եթե դիտարկենք 2007-ից, ապա կտեսնենք, որ իշխող կուսակցությունը ոչ մի հաջողության ոչ մի բնագավառում չի հասել, որպեսզի այժմ քարոզարշավին որպես հաշվետվություն ներկայացնի: Իսկ քարոզարշավը նպատակ ունի, բացի ունեցած ընտրազանգվածը պահելուց, լրացուցիչ ձայներ էլ բերել այն տատանվող ընտրազանգվածից, որը չի կողմնորոշվում, թե ում ձայնը տա»:
Մանրամասն՝ կարդացեք այստեղ
