Քանդակագործ Լեւոն Թոքմաջյանը մինչեւ հիմա սարսափում է մարտ 1-ի դեպքերը մտաբերելիս: Այսօր «Հենարան» ակումբում նա ասաց, թե այն, ինչ տեսել է 4 տարի առաջ այս օրը, Աստված չանի, որ նորից տեսնի. «Բոլորս էլ գիտենք, ինչի հետեւանք էր: Աթոռակռիվ, իշխանության գրավում»: Նրա կարծիքով, միայն ուժեղ ժողովուրդը կարող է խուսափել «մարտիմեկյան» միջադեպերից. «Հայաստանը թույլ է, տկար, ո՞նց անենք, որ ուժեղ պետություն դառնանք: Ուժեղ լինելու համար, նախ ժողովուրդը պետք է ուժեղանա: Երանի այն օրը, երբ նախագահն այնքան ուժ ունենա, ձեռքը խփի սեղանին ու ասի՝ այ թուրքեր, հերիք չէ՞, մեզ աշխարհով մեկ մոլորեցնեք: Այ այդտեղ է ուժը, որ մենք իրար դեմ դուրս չգանք, այլ թշնամու դեմ»:
Սոցիոլոգ Արթուր Աթանեսյանն էլ հեքիաթներին է հավատում ու կարծում է, որ ամեն ինչ լավ է լինելու «Վերջը լավ է լինելու, այս հեքիաթային արտահայտությանն ենք հավատում»: Պարոն Թոքմաջյանն էլ հավելեց. «Առաջ ասում էինք պայքար, պայքար մինչեւ վերջ: Հիմա ասում ենք, պայքար, պայքար մինչեւ ե՞րբ»:
Իշխանության-ընդդիմության բախումներից խուսափելու համար, սոցիոլոգի կարծիքով, անհրաժեշտ են հաղորդակցման նորմալ մեթոդներ. «Ուղիղ հաղորդակցություն հասարակության–իշխանության–ընդդիմության միջեւ: Հաղորդակցվեն ոչ թե կուլիսների ետեւում, այլ՝ դեմ առ դեմ»:
Կարդացեք նաև
Պարոն Թոքմաջյանն էլ նկատեց, որ աշխարհը շահերի բախում է. «Ամբողջ տարին մեր թշնամին քնած չէ, ում է պետք մեր ազնվությունը, ուժն է ծնում իրավունքը, պետք է ուժեղ լինենք ու ոչ թե իրար, այլ թշնամու դեմ պայքարենք»:
Պարոն Աթանեսյանի խոսքերով, «մարտիմեկյան» բախումները սեւ բիծ են թողնում պետությունների նկարագրում. «Միջազգային նախագծերում, Հայաստանի նկարագրության մեջ այդ իրադարձությունն է միշտ նշվում՝ որպես մեծ մինուս»: Մինուսը վերացնելու համար էլ սոցիոլոգը կրկին ընդգծեց քաղաքակիրթ երկխոսության անհրաժեշտությունը. «Եթե խոսքը բացակայում է, բախումներն են միշտ լինում»:
Արփինե ՍԻՄՈՆՅԱՆ
