Մեր հասարակության մեծամասնությունը առաջնորդվում է այն սկզբունքով, որ ոչինչ հնարավոր չէ փոխել, որը բերում է խոր նիհիլիզմի, հարմարվողականությայն կամ արտագաղթի: Մաշտոցի պուրակում հավաքված երիտասարդներն իրականում կռիվ են տալիս ոչ թե մի քանի կրպակների ապամոնտաժման, այլ այս կարծրատիպը փշրելու համար։ Նրանք նույնիսկ ծայրահեղ միջոցների դիմելով՝ փորձում են ցույց տալ, որ անհնարին թվացողը կարելի է ու պետք է դարձնել հնարավոր։ Սա այն ծիլն է, որն անհրաժեշտ է հասարակության առողջացման համար։
Նախկինում բոլոր առողջ նախաձեռնությունները ձախողվել են՝ առաջին հերթին անհարկի շահարկումների, ամբիցիաներին հագուրդ տալու, փոխադարձ անհանդուրժողականության պատճառով։ Երիտասարդների այս նախաձեռնությունը սնվում է միայն առողջ ու համընդունելի մտածողությունից, քաղաքին, երկրին, սեփական իրավունքներին տեր լինելու բնական պահանջից։ Նրանց աննահանջ կեցվածքը, հետեւողականությունը, իրենց ուժերին վստահ լինելու իրողությունը, ռոմանտիզմը ապահովում են այն լավագույն հանգրվանը, որը կարող է բերել այս խնդրի շուրջ հասարակական բյուրեղացմանը։ Բայց դրա համար անհրաժեշտ է, որ այդ որակյալ փոքրամասնությունը քանակական մեծամասնության վերածվի։ Իսկ դա կախված է բոլորիցս, յուրաքանչյուրիցս…
«Երկիր»
