Այս տարվա աստղագուշակը 18-ամյա Գայանեի համար սպասվածից ավելին էր նախատեսել .
«Մի քանի անգամ կարդացի իրական սերս գտնելու մասին կանխատեսումը , բայց մեկ է , չէի հավատում : Ու շատ չանցած ` գտա նրան , մինչ այժմ ոչ մի գտածիցս այդքան չէի ուրախացել, որքան նրան գտնելուց ( ժպտում է) : Ամեն օր զրուցում էինք , բոլորին նկատելի էր դեմքիս անսովոր ժպիտը : Հայելու առաջ կանգնում էի ու չէի հավատում, որ այդ ես եմ: Եկավ հանդիպման պահը …. դողում էի ամբողջովին … ատում եմ սպասելը, բայց պայմանավորված ժամանակից շուտ գնացի, որ սպասեմ նրան : Վրջապես տեսա «ժպիտիս հեղինակին »: Չեի ուզում օրն ավարտվեր , ժպիտս դառնում էր ավելի պարզ , ավելի լայն ( ժպտում է ) : Կարծես ապրում էի ինձ համար խորթ ու միաժամանակ հետաքրքիր ու դուրեկան երազների աշխարհում, անընդմեջ մտածում էի ու զարմանալիորեն որոշեցի առաջին քայլ անել (ծիծաղում է ) . Մոտենում էր Ս. Վալենտինի տոնը , ու որոշեցի նվեր գնել նրա համար : Շատերը կզարմանան , բայց ինձ չէր հետաաքրքրում, թե ինչ նվեր կլինի ` համոզված էի , որ ամեն դեպքում նրան դու կգա :
Ընտրեցի առաջին պատահած գրավիչ կրիչը (( ֆլեշկան ) . նրա աշխատանքային ոլորտին բնորոշ էր դա ) ու ինձնից գոհ համարյա վազելով հասա տուն ` շարունակելով հիմարորեն ժպտալ (ծիծաղում է ) : Այս տարվա Ս.Սարգսի տոնին էլ չկերա աղի բլիթ , նա էլ չկերավ , ես համոզված էի ,որ նրան էի տեսնելու , իսկ նա ուղղակի պատճաառաբանեց ,որ չի հավատում նման բաների :
Փետրվարի 13-ի լույս 14-ի գիշերն էր …ես արդեն ընկել էի մտածմունքների մեջ . «արդյոք սխալ չի հասկանա կամ ինչպե՞ս կընդունի իմ այս քայլը »: Փաստորեն , ցանկանում էի անակնկալ մատուցել , բայց ինքս անակնկալի եկա , երբ այդ գիշեր ինձ շնորհավորեց հաղորդագրությամբ : Այդ պահին միակ բանը , որ կարողացա անել ներքուստ ուրախությունից ճչչալն էր , իսկ արտաքուստ ` պարզապես ժպտալը ( ծիծաղում է ) :
Հաջորդ օրն արդեն հուզմունքից դողալով հանձնեցի նվերս ու տեսա նրա ժպիտը , որն ինձ համար խոսքերից էլ առավել էր: Շուրջս արդեն ամեն բան ժպտում էր ինձ :
Ատում էի ձմեռը , սիրում եմ ձմեռը… իմ առաջին ձմեռը , որին սիրեցի …առաջին ձմեռը , երբ սիրեցի…առաջին ձմեռը , որով ժպտացի…:
Գայանե Հարությունյան
