Նորմալ չէ, երբ կոալիցիայի անդամները կուլիսների հետեւում պայմանավորվում են ընտրություններին մասնակցել «փոխադարձ հանդուրժողականության մթնոլորտում, քաղաքակիրթ մրցակցության կանոններով»: Դա նույնն է, թե բժիշկը խոստանա, որ չի առաջնորդվելու հիվանդին սպանելու մտադրությամբ:
Եթե իշխանությունն անգամ այս դասագրքային ճշմարտությունների շուրջ պայմանավորվելու անհրաժեշտություն է տեսնում, կարելի է եզրակացնել, որ հայաստանյան քաղաքական միտքն անցած տարիներին ինչպիսի«նվաճումներ» է ունեցել:
Բայց այստեղ հարց է առաջանում. եթե այդքան ազնիվ են, ինչո՞ւ են միայն իրար համար ու իրար հետ պայմանավորվում, երբ ակնհայտ է, որ ընտրություններին հավասար իրավունքներով նաեւ այլ մասնակցողներ կան:
Եթե փորձենք այս աբսուրդը դիտարկել որպես պարզ մանկական խաղ, ապա ստացվում է, որ խաղացողների մի մասն իրար ականջի փսփսալուց հետո հայտարարում են, թե որոշել են միայն իրար հետ ազնիվ խաղալ: Ինչ է` կոալիցիոն կուսակցությունները մնացած խաղացողների նկատմամբ«քաղաքական զսպվածության եւ կոռեկտության սկզբունքներով» չե՞ն առաջնորդվելու: Եթե անգամ այս պարզունակ բանը դեռ ընկալելի չէ, ուրեմն նրանք պետք է չնեղանան, եթե մնացած խաղացողները մեղադրեն իրենց թիկունքում սեպարատ պայմանավորվածություններ ձեռք բերելու մեջ: Սա ոչ միայն ազնիվ չէ, այլեւ շատ նման է քաղաքական դաշտում տունտունիկ խաղալու փորձի:
Կարդացեք նաև
«Երկիր»
